Γιατί; Μέρος Β

Έχει προσληφθεί ο εργαζόμενος, πληρώνει του φόρους (ή για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους το κράτος καταδρομικά ληστεύει τη χρηματική αποτίμηση της εργασίας του για να πληρώσει τις σπατάλες του και τους στρατούς εξαρτώμενων υποστηρικτών του) και την ασφάλιση του και κάνει το λάθος να νομίζει ότι τελείωσε εκεί. Φυσικά και δεν αναφερόμαστε μόνο στους υπόλοιπους φόρους που πληρώνει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σε κάθε κίνηση της ζωής του (από την αγορά ενός καφέ έως την αγορά ενός σπιτιού). Ας πούμε ότι κάνει και παιδί. Αυτό το παιδί μεγαλώνει (και για να το συνδέσουμε με τα προηγούμενα, στην χρονική περίοδο που τα έξοδα του εργαζομένου είναι περισσότερα, τα έσοδα του μάλλον τα μικρότερα που θα έχει στη ζωή του και ταυτόχρονα οι ασφαλιστικές απαιτήσεις του οι λιγότερες, το κράτος μέσω της δυσκινησίας του συστήματος και λόγω της απαγόρευσης της προσωπικής επιλογής του επιβάλλει να πληρώσει δυσανάλογα ποσά) και το ίδιο παιδί λοιπόν πρέπει να πάει σχολείο. Φυσικά σε βρεφονηπιακό σταθμό δε μπορεί να πάει γιατί δεν υπάρχουν (είπαμε πριν, παρά το γεγονός ότι η αγορά(δηλ. γονείς) ζητούν αυτή την υπηρεσία, η γραφειοκρατία και η αποθάρρυνση της επιχειρηματικότητας δεν ‘επιτρέπουν’ την προσφορά της εν λόγω υπηρεσίας). Έρχεται λοιπόν ο καιρός να πάει το παιδί στο σχολείο. Ποιος αποφασίζει για το που θα πάει σχολείο; Οι γονείς; Όχι φυσικά. Το κράτος έχει δημιουργήσει κύκλους σε ένα χάρτη και λέει ότι όλα τα σπίτια που έχουν παιδιά σε αυτή τη περιοχή, πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο. Τα παραδίπλα στο άλλο και πάει λέγοντας. Όμως επειδή ζούμε σε δημοκρατία, το κράτος έχει επιτρέψει τη δημιουργία ιδιωτικών σχολείων που μπορούν – προφανώς – να δεχθούν μαθητές από όλες τις περιοχές (Τώρα γιατί το κράτος που λέει ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση των 9 χρόνων που το ίδιο έχει θεσπίσει μπορεί να προσφέρεται και από ιδιωτικά σχολεία, ενώ η τριτοβάθμια εκπαίδευση που είναι προσωπική επιλογή του καθενός και είναι επιλογή μονάχα ορισμένων πρέπει αναγκαστικά να προσφέρεται από δημόσια ιδρύματα ούτε το καταλαβαίνω, ούτε μπορεί να μας απασχολήσει εδώ). Κάποιοι λοιπόν γονείς για όποιους λόγους επιλέγουν να στείλουν το παιδί τους σε ιδιωτικό σχολείο. Άρα δε χρησιμοποιούν τους πόρους που τους αναλογούν από τα δημόσια σχολεία. Απαλλάσσονται από το μέρος εκείνο της φορολογίας που αναλογεί στη δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μα φυσικά και όχι.

Το μυαλό κάποιου κάπου εδώ σταματάει. Πόσο δύσκολο δηλαδή είναι να σκεφτούμε ότι αφού θεωρούμε τους γονείς ικανούς να μεγαλώσουν ένα παιδί και να είναι οι προστάτες και υποστηρικτές του για 18 χρόνια, θα έπρεπε τουλάχιστον να τους δώσουμε την επιλογή για το που το παιδί αυτό θα πάρει τις βάσεις γνώσεις και κοινωνικοποίησης. Αφού πιστεύουμε ότι οι γονείς ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο από κάποιον γραφειοκράτη στον ΟΣΚ (Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων) ή του Υπουργείου Παιδείας, γιατί δεν τους δίνουμε τη δυνατότητα να επιλέξουν μόνοι τους το σχολείο που το παιδί τους θα μορφωθεί και σε αυτό το σχολείο θα δρομολογηθούν τα χρήματα που αναλογούν σε αυτόν το μαθητή. Έτσι δε θα μεγαλώσει ο συναγωνισμών των σχολείων για την καλύτερη κτιριακή υποδομή, το καλύτερο διδακτικό προσωπικό, τις καλύτερες υπηρεσίες υποστήριξης των γονέων και την επέκταση των επικουρικών δραστηριοτήτων; Αυτό ουσιαστικά επιτυγχάνει και η πρόταση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για το κουπόνι εκπαίδευσης. Δύναμη στο υπεύθυνο άτομο έναντι στον γραφειοκράτη. Ενδυνάμωση της αίσθησης της ατομικής ευθύνης ενάντια στον ωχαδερφισμό του ατόμου που τα περιμένει όλα από κάποιο απρόσωπο κράτος.

Γιατί; Μέρος Α

Οι μικρές ιστορίες παρακάτω θέλουν απαντήσεις.

Κάποιος νέος απόφοιτος κάποιου, σχολείου, τεχνικής ή πανεπιστημιακής σχολής θέλει να εργαστεί. Κάπου ώστε να αρχίσει να χτίζει το βιογραφικό του με σκοπό σε λίγο καιρό να μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε προτάσεις. Γιατί αυτός ο νέος άνθρωπος θα πρέπει να αντιμετωπίζει τόσες δυσκολίες στην είσοδο του στην αγορά εργασίας; α) Για πάρα πολλά επαγγέλματα χρειάζεται άδεια από κάποια δημόσια αρχή με τις γνωστές καθυστερήσεις, β) Μικρές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να στελεχωθούν από αυτούς τους νέους ανθρώπους με τις λίγες απαιτήσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανοίξουν αφού οι καθυστερήσεις, το κόστος και οι πολύπλοκες διαδικασίες δεν τους επιτρέπουν, γ) γιατί οι ξένες επενδύσεις με τα περισσότερα κεφάλαια, οι οποίες θα μπορούσαν να επενδύσουν στη πρόσληψη και εκπαίδευση νέων αποθαρρύνονται από την Ελλάδα, δ) γιατί ο εργοδότης πρέπει να καταβάλει τόσο υψηλές εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία για κάποιον υπάλληλο που ακόμη δεν του έχει δώσει τίποτα μέσω της εργασίας του και ε) δεν είναι φυσιολογικό ο εργοδότης να δίνει δύσκολα ευκαιρίες σε αδοκίμαστους νέους όταν ξέρει ότι αυτή την επιλογή δύσκολα θα μπορέσει να την αλλάξει εάν αποδειχθεί λανθασμένη;

Ας πούμε όμως ότι κάποιος νέος προσλαμβάνεται. Γιατί αυτός ο νέος μπορεί να διαχειριστεί ένα μόνο μέρος από τα χρήματα που κοστίζει στον εργοδότη του (Τα ‘καθαρά’ σε σχέση με τα μεικτά αλλά και τις λοιπές παροχές και εισφορές που έχει ο εργοδότης για αυτόν τον εργαζόμενο); Αν ξεπεράσουμε ως αναγκαίο κακό την προείσπραξη φόρου ακόμη κι από εκείνους που τελικά δεν πρέπει να πληρώσουν καθόλου φόρο, γιατί αναγκάζεται ο εργαζόμενος να ενταχθεί σε κάποιο ασφαλιστικό φορέα α) χωρίς ουσιαστικά κανένα περιθώριο επιλογής. Η πολιτεία έχει αποφασίσει (και αλλάζει την απόφαση της όποτε θέλει) που θα ασφαλιστεί ο εργαζόμενος, β) χωρίς δικαίωμα προσωπικής επιλογής των όρων(εισφορά, απόδοση κτλ) της ασφάλισης του, γ) χωρίς έλεγχο της διοικήσεως του ασφαλιστικού του προγράμματος ή τη δυνατότητα αλλαγής του και δ) χωρίς την ανταπόδοση σε υπηρεσίες επιπέδου των εισφορών του.

…συνεχίζεται.

Για ακόμη μια φορά μεγαλουργούμε…

Κατ' αρχάς να καταγράψουμε τα δεδομένα. Οι επιχειρηματίες είναι κλέφτες και εκμεταλλευτές(αυτοί που αρπάζουν τα γλειφιτζούρια από τα χέρια μικρών παιδιών). Οι εργαζόμενοι ότι και να κάνουν (ή να μη κάνουν) έχουν δίκιο, όταν δε φτάνουν να έχουν και το τίτλο του 'Απεργού' τότε φτάνουν σε επίπεδα Ηρώων (όπως είναι γνωστό νόμος είναι το δίκιο του εργάτη).

Έχουμε και λέμε λοιπόν… Τις 2 τελευταίες μέρες μια κάστα, μια κλειστή ομάδα εργαζομένων(τους αλάνθαστους που λέγαμε πριν) απεργεί. Ως εδώ καμία έκπληξη, στην Ελλάδα ζούμε, το καλοκαίρι πέρασε, οι εκλογές έγιναν, το φθινόπωρο ήρθε κι άρχισαν οι απεργίες κι οι πορείες. Όμως αυτή η απεργία είναι ξεχωριστή, τόσο για τις επιπτώσεις όσο και για τους λόγους(τα περίφημα αιτήματα). Οι ιδιοκτήτες φορτηγών δημοσίας χρήσεως, μια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων από ανώτερη πάστα από τους υπολοίπους, γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι το επάγγελμα τους προορίζεται μόνο για ορισμένους εκλεκτούς(αυτή τη στιγμή είναι περίπου 40000), απεργούν. Τι κάνει λοιπόν αυτό το ξεχωριστό μέλος της κοινωνίας μας όταν απεργεί; Μα φυσικά παίρνει την απόδειξη της ανωτερότητας του - το φορτηγό του - και βγαίνει στην Εθνική οδό (εκεί που θα προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα) και το παρκάρει. Το αποτέλεσμα είναι το κυκλοφοριακό έμφραγμα της Εθνικής Οδού κι εν συνεχεία της πόλης.

Αφού είδαμε τι επιπτώσεις έχει η προσφορά των επίλεκτων συμπολιτών μας, ας δούμε και γιατί καταφεύγουν σε αυτό το έσχατο τρόπο διεκδίκησης. Γιατί έχουν αναγκαστεί να παρατήσουν τις οικογένειες τους( ή να τις πάρουν και μαζί) και να βγουν στους δρόμους; Δυστυχώς τη 'μεγάλη' αποκάλυψη του ΄Γιατί;' δε θα τη δείτε να σατιρίζεται στις εκπομπές του κ. Λαζόπουλου ή στις επίκαιρες παρεμβάσεις του κ. Κανάκη και των υπολοίπων καλλιτεχνών. Αλλά ας μην το καθυστερούμε. Ο κύριος λόγος αυτής της απεργίας που ταλαιπώρησε, ταλαιπωρεί και θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί(αφού οι επιπτώσεις της θα οδηγήσουν σε ελλείψεις καυσίμων κι άλλων προϊόντων από την αγορά, εφόσον συνεχιστεί) τόσους χιλιάδες ανθρώπους είναι... μια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ναι μια δικαστική διαμάχη έχει μεταφερθεί στους δρόμους. Ο ΣΕΕΠε (Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών) για κάποιο λόγο (απαράδεκτο σύμφωνα με τους οδηγούς-ιδιοκτήτες) θέλει να σταματήσει αυτή η ομάδα συμπολιτών μας να το μονοπώλιο και το επάγγελμα τους να αποτελεί άβατο. Γι΄ αυτό το λόγο και με σύμμαχο την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τη κοινή λογική έχει καταθέσει αγωγή στο αρμόδιο όργανο για να εκδικαστεί το αίτημα του. Εάν δικαιωθεί, η Ελλάδα ως χώρα αντιβαίνουσα την ευρωπαϊκή νομοθεσία θα τιμωρηθεί κι ίσως αναγκαστεί να 'σπάσει' την κάστα των ΔΧ αυτοκινητιστών, ανοίγοντας το επάγγελμα. Αν πάλι χάσει τότε τα πάντα θα συνεχίσουν να κυλούν όπως τόσα χρόνια. Όμως η συγκεκριμένη κάστα είναι τόσο σίγουρη για τη 'δίκαιη' θέση τους που δεν περιμένει απλά την απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου αλλά απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση, ταλαιπωρώντας όσους από εμάς χρησιμοποιούμε τους δρόμους της πόλης, να αναγκάσει τον ΣΕΕΠε να αποσύρει την προσφυγή!

Άλαλοι λοιπόν ας το υπομείνουμε. Εξ' άλλου πριν από 1 μήνα ο ελληνικός λαός δεν έδωσε μεγαλύτερη δύναμη σε κόμματα όπως το ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ; Πριν από 30 μέρες δεν επανεκλέχθηκε η ΝΔ για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της; Ε, ορίστε… το βιβλίο που συνέγραψαν οι ιστορικοί επιστήμονες και παιδαγωγοί και ενέκρινε η αρμόδια υπηρεσία αποσύρθηκε, ο ΦΠΑ θα 'προσαρμοστεί' και οι δρόμοι φρακάρουν.

ΥΓ. Φυσικά ούτε λόγος για την αποτελεσματικότητα της Τροχαίας να διαχειριστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά τι να κάνουν κι αυτοί. Τουλάχιστον οι τροχονόμοι που ήταν στο σημείο έκαναν ότι μπορούσαν κι έδειχναν ότι ενδιαφέρονται.

Έστω να ενημερωθούμε/σκεφθούμε τώρα.

15 ημέρες μετά τις εκλογές και 1,5 μήνα μετά τις καταστροφικές φωτιές που οδήγησαν σε μια εντελώς άχρηστη προεκλογική περίοδο, αφού δε συζητήθηκε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Το ασφαλιστικό, εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας, η συνεχιζόμενη αύξηση των εμμέσων φόρων, το φορολογικό σύστημα, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, συνταγματική αναθεώρηση, μεταναστατευτική πολιτική, στάση απέναντι στην πΓΔΜ, απέναντι στους νέους συσχετισμούς της ΕΕ, απέναντι στον τελευταίο στρατηγικό εχθρό, τη Τουρκία ( που μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου ζωτικός χώρος ανάπτυξης), το Κυπριακό, ο ηγετικός ρόλος της ελληνικής οικονομίας στα Βαλκάνια, η ενεργειακή ασφάλεια, η πολιτική στην οικιστική ανάπτυξη και το πρόβλημα της αλόγιστης περιβαντολογικής καταστροφής και οικονομικής υποβάθμισης (με την ψευδαίσθηση της προστασία του περιβάλλοντος).

Φυσικά όλα αυτά έχουν μείνει για να συζητιούνται κεκλεισμένων των θυρών. Οι πολίτες έχουν γυρίσει για να περιμένουν τα χειμερινά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών και οι κραυγές για τα όποια στρέμματα της Πάρνηθας πήρε το τοπικό καζίνο παρέμειναν ως μνημεία ενάντια στην ανάπτυξη και την κοινή λογική. Καμία διαμαρτυρία εναντίων των Ι.Μ. Πεντέλης και Λαμίας οι οποίες παρουσιάζουν ‘τίτλους ιδιοκτησίας’ από τη Τουρκοκρατία και πουλάνε τα βουνά για οικιστικούς σκοπούς χωρίς κανένα οικιστικό προγραμματισμό. Τέλος πάντων για όσους θα θέλατε να ενημερωθείτε λίγο καλύτερα για τα αίτια της φωτιάς και τον τρόπο πρόληψης και καταπολέμησης της μπορείτε να ενημερωθείτε από αυτήν την ιστοσελίδα. Τουλάχιστον έτσι θα μπορούμε να μιλάμε έχοντας κάποια ελάχιστη γνώση ώστε να πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις (για την πρόληψη της φωτιάς θα δαπανήσουμε περισσότερους πόρους στερώντας τους από άλλους τομείς ή θα μειώσουμε την σπατάλη του δημόσιου χρήματος και θα επιστρέψουμε τα χρήματα σε αυτούς που τα βγάζουν και θα τους αφήσουμε να τα χρησιμοποιήσουν όπως αυτοί θεωρούν καλύτερο; Θα επιτρέψουμε την καταστροφή περιουσιών ώστε να έχουμε καλύτερη και πυκνότερη γραμμή άμυνας λίγο παρακάτω ή θα στέλνουμε ένα αεροπλάνο σε κάθε χωριό για να μην βγαίνουν οι κάτοικοι στις τηλεοράσεις και να μιλούν για την απουσία του κρατικού μηχανισμού;) και να αφήσουμε μετά τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους (σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε φτάσει να έχουμε περισσότερους πυροσβέστες – δημόσιους υπαλλήλους – να προστατεύουν τα γραφεία τους παρά έτοιμους να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές).

Ίσως όταν σταματήσουμε την άγονη διαμαρτυρία να έχουμε κάποια ελπίδα.

Ευχαριστούμε

Ένα σύντομο ευχαριστώ για όλους όσους στήριξαν ή / και ψήφισαν την Φιλελεύθερη Συμμαχία. Ελπίζω τώρα που κάναμε το πρώτο βήμα να συνεχίσουμε και μάλιστα με πιο γρήγορο ρυθμό.

Όταν άλλοι κοιτούν την πραγματικότητα κατάματα και προχωρούν σε γενναίες συμμαχίες που δίνουν κάποιες λύσεις στα προβληματά τους (βλ. Γερμανία), όταν ακόμη κι η Γαλλία είναι έτοιμη να κατέβει από το καλάμι της και να δει κατάματα τη νεα οικονομική πραγματικότητα του παγκοσμιοποιημένου 21ου αιώνα, όταν οι άλλοι επενδύουν σε ξένο εργατικό δυναμικό (βλ. Σκοτία) ή ξένο κεφάλαιο και τουρισμό (βλ. Καταλωνία και Ισπανία), όταν οι άλλοι φτιάχνουν νησιά για να πωληθούν και δημιουργούν ξενοδοχεία (βλ. Ντουμπάι) - εμείς δε μπορούμε να δούμε ούτε τους αριθμούς του ασφαλιστικού ή τη σπατάλη του γραφειοκρατικού δημόσιου τομέα. Γι' αυτό κι η πολιτική έκφραση του φιλελευθερισμού είναι ανάγκη.

Και πάλι ένα ευχαριστώ για όσους μας ψηφίσαν. Ελπίζουμε σε καλύτερη συνέχεια...

Απίστευτες προτάσεις κι όμως αληθινές

Ε, αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο! Μετά τους τρομοκράτες που εφηύρε η κυβέρνηση ή μάλλον τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (αφού δυστυχώς έτσι πρέπει να τους αντιλαμβανόμαστε), έχουν βγει τα κόμματα της αντιπολίτευσης (εδώ θα μιλήσω για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - όπως εδώ και καιρό λέγεται ο ‘Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου’) και παραληρούν με τις ‘δασοπροστατευτικές’ τους λύσεις.

Τις θέσεις τους όποιος έχει χρόνο για σκότωμα και διάθεση να εκνευριστεί μπορεί να τις διαβάσει ακολουθώντας τις παραπομπές παραπάνω (Για το ΚΚΕ δεν κάνω καν τον κόπο να ασχοληθώ αφού είμαι σίγουρος ότι θα φταίει το κεφάλαιο, οι Αμερικάνοι και η μοναδική λύση που θα προτείνει είναι η δημιουργία λαϊκών δασών, τα οποία θα αναγκάζονται να επισκέπτονται οι πολίτες κάθε Τετάρτη και Παρασκευή με ωριαίο πρόγραμμα που θα εκδοθεί βάση του επιθέτου του καθενός. Με αυτό τον τρόπο θα τιμάται η μεγάλη λαϊκή οικολογική επανάσταση. Επίσης φαντάζομαι ότι μετά το τέλος της στρατιωτικής - εργατικής παρέλασης της 1^ης Μαΐου, θα ακολουθεί δεύτερη από κηπουρούς-γεωπόνους) . Εδώ θα αρκεστώ να προβλέψω την πρακτική εφαρμογή των μέτρων που προτείνονται.

1. Θέλουν κι οι δύο δημιουργία ειδικού υπουργείου Περιβάλλοντος. Δηλαδή την δημιουργία μιας ακόμη δημόσιας υπηρεσίας με ευθύνες οι οποίες θα επικαλύπτονται κι από άλλα συναρμόδια υπουργεία την ώρα του προϋπολογισμού, αλλά θα ανήκουν σε άλλες υπηρεσίες την ώρα της ανάγκης και του απολογισμού.
2. Θέλουν λέει άμεση κατάρτιση δασικών χαρτών. Άντε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά στη βουλή εδώ και τόσα χρόνια. Στο ΠΑΣΟΚ όμως μας δουλεύουν κανονικά. Δηλαδή ποιος κυβερνούσε από το 1981 μέχρι το 2004; Ή μήπως τους είχανε έτοιμους τους χάρτες αλλά ήρθαν οι ‘κακοί’ Ανδριανόπουλος και Μάνος και τους έκρυψαν και τα παιδιά δεν κατάφεραν να τους βρουν από το 1993;
3. Συνεχίζουν. Θέλουν λέει την «…εθνικοποίηση όλων των δασών» και την «…Οριοθέτηση, ανάδειξη και ολοκληρωμένη διαχείριση των περιοχών που διαθέτουν ιδιαίτερης σημασίας περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς πόρους». Ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε από τα γέλια για τις φανφάρες τους. Σήμερα τα δάση δεν είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία σε δημόσια γη; Δεν έχουν οριοθετηθεί και αναδειχθεί (με τον τρόπο που μπορεί η δημόσια διοίκηση) αυτές οι περιοχές; Δηλαδή ποιος είναι μεγαλύτερος πολιτιστικός χώρος από την Ακρόπολη, η οποία κλείνει στις 19:00 (λες και είναι ηλίθιοι οι Γάλλοι που έχουν τον Πύργο του Άιφελ ανοιχτό μέχρι το βράδυ) και μέσα στο κατακαλόκαιρο βάζει λουκέτο από τις απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων. Ποια άλλη ανάδειξη θέλουμε; Μήπως αυτό που επιθυμούμε είναι να έχουμε περισσότερους νεκρούς από σκέπαστρα σε αρχαιολογικούς χώρους (φυσικά κι αυτή η υπόθεση ξεχάστηκε);
4. Ο ένας θέλει να ξαναμοιραστεί το Δ΄ ΚΠΣ και ο άλλος μηχανισμός υψηλού επαγγελματικού επίπεδου για την διαχείριση της Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου. Συγνώμη αλλά έχει καταλάβει κανείς τους μετά από τόσα χρόνια στην Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι τα ποσοστά απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων – με αποκλειστικά δική μας ευθύνη – είναι τραγικά χαμηλά και ότι το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να προσπαθεί να κάνει το μεσίτη ή τον μεσάζοντα σε Ακίνητη Περιουσία, γιατί είναι τραγικά γραφειοκρατικό, δυσκίνητο, ανεπαρκές και στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει για να προσφέρει σταθερότητα, ασφάλεια και να εκπροσωπεί εμάς σε διεθνή ζητήματα κι όχι για να κάνει business.
5. Το ζήτημα της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών με προώθηση των χρημάτων σε μέσα δασοπυρόσβεσης παίρνει το 2^ο βραβείο. Οι ίδιες εταιρείες που παράγουν το στρατιωτικό υλικό, παράγουν και τα μέσα δασοπυρόσβεσης (εκτός κι αν μέσα δασοπυρόσβεσης εννοούν τα κλαδιά με τα οποία βλέπουμε διαφόρους να κοπανάνε θάμνους) και οι ίδιοι μεσάζοντες που εμπορεύονται οπλικά συστήματα θα εισάγουν τα πυροσβεστικά. Δεν υποθέτουν τα πεφωτισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μίζες θα παραμείνουν, απλά θα αλλάξει η αφορμή για την οποία δίνονται; Αν υποθέσουμε ότι η αποτρεπτική δυνατότητα της χώρας είναι τόσο ισχυρή που δε χρειάζεται ενίσχυση (να τονίσω εδώ ότι τα οπλικά συστήματα δεν τα παίρνουμε επειδή ο πόλεμος θα γίνει αύριο αλλά α) για να ισχυροποιούν την στρατιωτική ισχύ της χώρας και ο όποιος εχθρός να το σκέφτεται διπλά αφού θα πρέπει να υπολογίσει μεγαλύτερες απώλειες και επενδύσεις σε επιθετικά όπλα και β) τα οπλικά συστήματα δεν τα νοικιάζεις από άλλα κράτη στην ώρα ανάγκης όπως τα Canadair) ας μας εξηγήσουν οι φίλοι μας τι προτίθενται να κάνουν με τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις διεθνείς συμβάσεις (το ΝΑΤΟ είναι μια από αυτές) και πως εμείς θα έχουμε έναν οποιοδήποτε μοχλό πίεσης για να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας σε διπλωματικό επίπεδο εάν δεν έχουμε ισχυρή στρατιωτική παρουσία (στο μέτρο που μπορούμε) και εάν δεν προσφέρουμε οικονομικά ανταλλάγματα σε προώθηση των θέσεων μας; Γιατί νομίζουν ότι κάποιος θα μας υποστηρίξει, επειδή έχουμε την Ακρόπολή και μεσογειακή διατροφή;
6. Το 1^ο βραβείο όμως μοιράζεται μεταξύ της ‘ζητιανιάς’ που προτείνει ο ένας και της νέας «πράσινη» συνείδηση μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης της κρατικής λειτουργίας (ΧαΧα, εδώ γελάμε) του άλλου. Και φυσικά τα λεφτά δεν περισσεύουν από το ελληνικό δημόσιο, όμως η εικόνα της χώρας δε θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο όταν όχι απλά δεν είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε τα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού (που τυχαίνει να είναι υπό την εποπτεία μας) αλλά τρέχουμε από εδώ κι από εκεί ομολογώντας την ανικανότητα μας να αποκαταστήσουμε έστω κι έναν λόφο. Εκτός βέβαια εάν πιστεύουμε ότι η διεθνής κοινότητα οφείλει να μας καταβάλει κάποιο αντίτιμο (υπό μορφή βοηθείας) για το γεγονός ότι της επιτρέπουμε να χρησιμοποιεί τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Αν συμβαίνει αυτό, τότε δε μπορώ να καταλάβω γιατί οι ίδιοι άνθρωποι οδύρονται μπροστά στην είσοδο ιδιωτικών επιχειρήσεων στην αξιοποίηση αρχαιολογικών χώρων; Business το ένα, business και το άλλο.

Ειλικρινά όσο περισσότερο ασχολούμαι και παρακολουθώ στενότερα τις απόψεις τους, τόσο καλύτερα καταλαβαίνω γιατί βρισκόμαστε στην άσχημη κατάσταση που βρισκόμαστε. Όσο περισσότερα διαβάζω τόσο περισσότερο πιστεύω ότι η παρουσία της φιλελεύθερης ιδεολογίας στα κέντρα αποφάσεων είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε.

ΥΓ. Για τις απόψεις της ΝΔ δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ. Φτάνουν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους.

Η απροστάτευτη λογική όμορφα καίγεται…

Εν μέσω της κατάστασης για ακόμη μια φορά καταφέραμε να κάνουμε ένα δύσκολο θέμα, σαπουνόπερα. Με τις αμετροεπείς εκφράσεις και τον άκρατο λαϊκισμό που επικράτησε για ακόμη μια φορά καταφέραμε, όχι μόνο να επιδεινώσουμε μια δύσκολη κατάσταση ή να διαλύσουμε εντελώς μια έτσι κι αλλιώς υπό κατάρρευση κρατική μηχανή, αλλά να χάσουμε την ευκαιρία να μορφωθούμε και να μάθουμε έστω κι αν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουμε ήταν ζωές (ανθρώπων και ζωών), πολύτιμα δάση (για οικονομικούς, οικολογικούς και αισθητικούς λόγους) και πάρα πολύ δημόσιο χρήμα(κανένα μάθημα δεν είναι δωρεάν έτσι κι αλλιώς). Ακόμη μια φορά επιδοθήκαμε σε ένα φτηνό παιχνίδι εντυπωσιασμού και δεν ακουμπήσαμε καν το πραγματικό πρόβλημα. Το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι οι αιτίες ύπαρξης των πυρκαγιών και η λύση που θα ήθελα θα ήταν αυτή που οδηγεί στην πλήρη ή τέλος πάντων στη μέγιστη δυνατή εξάλειψη αυτών των αιτιών.

Ας προσπαθήσω μια καταγραφή ομαδοποιημένων αιτιών για τις πυρκαγιές.

1) Εμπρησμός από πρόθεση – Σε αυτή τη κατηγορία θα πρέπει να εντάξουμε όλες τις φωτιές που έχουν ξεκινήσει λόγω της επιθυμίας κάποιων να μεταβάλλουν το καθεστώς μιας έκτασης καλυμμένης από δέντρα ή θάμνους. Ουσιαστικά μιλάμε για τις φωτιές με σκοπό την οικοπεδοποίηση ή την αναζωογόνηση περιοχών για βοσκή.

2) Εμπρησμός από αμέλεια – Σε αυτή τη κατηγορία θα εντάξουμε τις φωτιές από τις παράνομες χωματερές, από υπαίθριες εργασίες ή καθαρή αδιαφορία (κι όμως αρκετοί συμπολίτες μας συνεχίσουν να πετάνε τα τσιγάρα τους από τα παράθυρα των αυτοκινήτων ή να ανάβουν ‘ανοιχτές’ φωτιές σε ξέφωτα).

3) Τυχαία καιρικά φαινόμενα – Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν αυτανάφλεξη ή καιρικά φαινόμενα όπως ο κεραυνός.

4) ‘Ξένες δυνάμεις’ ή άλλοι πολιτικοί σκοποί. Αυτή την ειδική ομάδα θα τη συμπεριλάβουμε επειδή ακούστηκε πολύ αυτές τις μέρες αλλά και παλιότερα όταν μέσα στον ορυμαγδό της ελληνικής(ανατολίτικης) παραφροσύνης ο παίχτης δίνει τα ρέστα του.

Φυσικά οι παραπάνω αιτίες για να δημιουργήσουν το τελικά οξύ πρόβλημα που παρατηρούμε για ακόμη μια φορά τις τελευταίες μέρες χρειάζονται τις κατάλληλες συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές είναι μια παρατεταμένη περίοδος ανομβρίας / ξηρασίας, μεγάλα χρονικά διαστήματα υψηλών θερμοκρασιών, ανέμους, έλλειψη ρεαλιστικού σχεδιασμού και αμέλεια στην προπαρασκευή πριν την πυρκαγιά.

Αφού καταγράψαμε τις κυριότερες αιτίες για τις πυρκαγιές κι εφόσον συμφωνούμε ότι ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι να μην ξαναζήσουμε σκηνές από τις παλιότερες φωτιές της Πεντέλης, της Σάμου, της Χαλκιδικής αλλά ούτε και από αυτές του φετινού καλοκαιριού, πρέπει να βρούμε μια λύση που να ‘απαντάει’ στις παραπάνω αιτίες. Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο, η λύση είναι μπροστά μας και είναι εύκολη στο στρατηγικό επίπεδο αλλά και σαφέστατα πιο υλοποιήσιμη σε επιχειρησιακό επίπεδο από άλλες που προσπαθούμε να εφαρμόσουμε. Τιτλοποιείται σε δύο λέξεις: ‘Ιδιωτική πρωτοβουλία’.

Η παρακάτω ανάλυση της πρότασης λύσης την οποία προσυπογράφω δεν είναι ούτε αποκλειστικά δική μου αλλά ούτε και καινούρια. Την υποστηρίζει η Φιλελεύθερη Συμμαχία και αποτελεί πρόταση δοκιμασμένη ανά τον κόσμο με παρόμοια φρασεολογία. Η άμεση κατανομή της δημόσιας γης (εξαιρουμένων των περιοχών που δεσμεύουν το ελληνικό κράτος οι διεθνείς συμβάσεις, αποτελούν θέσεις στρατηγικής σημασίας για την άμυνα της χώρας και των αρχαιολογικών χώρων*) σε ίσης αξίας κομμάτια και η διανομή τους με κλήρο στους Έλληνες πολίτες. Με μόνο αυτή την κίνηση είναι δυνατόν να επιτευχθεί, αυτό που σήμερα φαντάζει αδύνατον – ο δραστικός περιορισμός των πυρκαγιών και η ελαχιστοποίηση της καταστροφής που αυτές προκαλούν – αλλά και να επιφέρει θετικές συνεργίες που θα ωφελήσουν την εθνική οικονομία, τους πληθυσμούς που ζουν πέριξ αυτών των περιοχών και την κατάσταση της χλωρίδας και πανίδας της χώρας.

Ας γίνω όμως λίγο πιο αναλυτικός για το πώς αυτή η πρόταση απαντά στις αιτίες που προανέφερα. Πρώτον η πιθανότητα εμπρησμού από πρόθεση για οικοπεδοποίηση εκμηδενίζεται, αφού πλέον κανείς μα κανείς δε θα μπορεί να παρουσιαστεί και να ισχυριστεί ότι κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας του πρόσφατα καμένου εδάφους, επειδή πολύ απλά τίτλοι ιδιοκτησίας θα υπάρχουν και θα έχουν το ονοματεπώνυμο του ιδιοκτήτη γραμμένο πάνω τους. Ας αναλύσουμε την σημερινή κατάσταση λίγο περισσότερο. Σήμερα, 170 κάτι χρόνια μετά την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να φτιάξουμε κτηματολόγιο / δασολόγιο, αυτό εκτός από τα προβλήματα που δημιουργεί στην οικονομική ζωή της χώρας σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα πάνω στην ακίνητη περιουσία, σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι ανήκει σε ποιον και κυρίως δεν είναι οροθετημένες οι δημόσιες εκτάσεις. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι όποιος καταφέρει με το έναν ή τον άλλο τρόπο να παρουσιάσει τίτλους ιδιοκτησίας ή να πείσει το δικαστήριο ότι κάποια κομμάτια γης του ανήκουν, τότε αποτελούν προσωπική του ιδιοκτησία. Αυτό σε συνδυασμό με την δυνατότητα χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων κομματιών γης ως αγροτεμάχια μετά την εξαφάνιση των δέντρων, δίνει το κίνητρο του εμπρησμού για οικονομικό όφελος. Με δεδομένη όμως την καταγραφή της ιδιοκτησίας αλλά και τον ορισμό της χρήσης γης κάθε σπιθαμής εδάφους αυτό το κίνητρο εξαλείφεται. Όσον αφορά τους εμπρησμούς για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια επίσης το συγκεκριμένο επιχείρημα έχει ισχύει αφού πλέον το δάσος δεν θα είναι απροστάτευτο, βορά στον οποιοδήποτε αλλά θα προστατεύεται από τους βνόμιμους ιδιοκτήτες του (όλοι φαντάζομαι είδαμε τι σημαίνει προσωπική ιδιοκτησία τις τελευταίες μέρες. Άνθρωποι προτίμησαν να χάσουν ή να ριψοκινδυνεύσουν τη ζωή τους για να εξαντλήσουν κάθε ελπίδα να σώσουν αυτά που είναι δικά τους).

Ας προχωρήσουμε στο πως αυτή η πρόταση απαντά στην δεύτερη αιτία, στον εμπρησμό από αμέλεια. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχουμε δει το σθένος με το οποίο οι συμπολίτες μας μάχονται για να κρατήσουν τη διεθνώς δοκιμασμένη λύση των ΧΥΤΑ μακριά, όχι μόνο από το σπίτι τους αλλά και από την ευρύτερη περιοχή τους. Πως λοιπόν κάποιος θα πιστέψει ότι οι ίδιοι αυτοί ιδιοκτήτες πλέον του δάσους θα επιτρέψουν σε κάποιον δήμαρχο ή οδηγό σκουπιδιάρικου να ξεφορτώσει σκουπίδια στο κτήμα τους; Πως μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι αυτοί ιδιοκτήτες πλέον θα επιτρέψουν την όποια επικίνδυνη(κίνδυνος φωτιάς από υπαίθριες εργασίες) για την ιδιοκτησία τους εργασία χωρίς να απαιτήσουν και να επιτύχουν την λήψη προληπτικών μέτρων; Μάλλον κάποιος θα υποθέσει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που καθαρίζουν τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα μπαλκόνια και τους κήπους τους θα πράξουν το ίδιο και για το κομμάτι δάσους που τους ανήκει.

Πριν προχωρήσουμε στις υπόλοιπες δύο αιτίες, που δεν μπορούμε έτσι κι αλλιώς να εξαλείψουμε αλλά είναι δυνατόν να περιορίσουμε, ας αναφερθούμε στις θετικές επιπτώσεις που αναφέραμε λίγο πριν την αρχή της ανάλυσης μας. Υποστηρίζω ότι η διάθεση της δημόσιας γης σε ιδιοκτήτες θα έχει όφελος οικονομικό, οικολογικό αλλά και κοινωνικό, τόσο για την χώρα ως σύνολο αλλά και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Αυτό θα επιτευχθεί κατά τη γνώμη μου λόγω της επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα ύπαρξη από την ενεργοποίηση αυτού του τεραστίου κεφαλαίου που αυτή τη στιγμή παραμένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο κατακερματισμός της γης δε θα διαρκέσει για πάντα. Σύντομα θα υπάρξουν επενδυτές ή ομάδες επενδυτών που θα ενδιαφερθούν να ενοικιάσουν ή να αγοράσουν την γη από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους(με καθεστώς άπλετης διαφάνειας πλέον) ώστε να την εκμεταλλευτούν οικονομικά. Φυσικά σύμφωνα και με την συνταγματική επιταγή ο χαρακτήρας αυτών των εκτάσεων δεν πρόκειται να μεταβληθεί από δασικός αλλά η δημιουργία δασικών διαδρομών, η εγκατάσταση υπηρεσιών για να εξυπηρετήσουν τους χρήστες του δάσους, η δυνατότητα ψυχαγωγίας και αθλητικών δραστηριοτήτων σε οργανωμένο περιβάλλον, η αρμονικά ενταγμένη τουριστική δραστηριότητα, η ελεγχόμενη υλοτομία και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που εγώ δεν μπορώ να φανταστώ θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες επενδυτικές συνθήκες ώστε να επενδυθούν τα απαραίτητα κεφάλαια τα οποία θα εγγυηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, μεγέθυνση του οικονομικού κύκλου, μεγαλύτερη εθελοντική ευαισθητοποίηση (κι όχι καταναγκαστική σε μια αίθουσα σχολείου με κάποιον βαριεστημένο δημόσιο υπάλληλο) γύρω από τα θέματα του περιβάλλοντος για το ευρύ κοινό και φυσικά περισσότερες επενδύσεις για την πρόληψη αλλά και τον περιορισμό της όποιας καταστροφής επιφέρει η φύση στον πλουτοπαραγωγικό αυτό τομέα.

Με αυτό λοιπόν τον τρόπο απαντάμε και στις 2 αιτίες που είχαμε αφήσει τελευταίες. Στις πυρκαγιές που οφείλονται σε φυσικά αίτια και σε αυτές που οφείλονται σε πολιτικά αίτια. Οι μεν θα αντιμετωπίζονται καλύτερα αφού οι προληπτικοί καθαρισμοί, τα συστήματα προειδοποίησης και πυρόσβεσης και η διαρκείς επαγρύπνηση θα εγγυάται τα ελάχιστα δυνατά εφόδια για την φωτιά ενώ θα προσφέρει χρόνο και τρόπο στις δυνάμεις που θα αναλάβουν την κατάσβεση της. Οι δε ‘πολιτικές’ πυρκαγιές (εφόσον πιστέψουμε ότι τέτοιες υπάρχουν – προσωπικά αμφιβάλλω) λόγω της οικονομικής αλλά και γενικότερης κατάστασης θα έχουν μικρότερο ζωτικό χώρο να εξαπλωθούν και λιγότερους εθελοντές να τις ξεκινήσουν.

Τέλος θετικές συνεργίες όπως εξοικονόμηση πόρων( οι οποίοι μπορούν να προορισθούν προς την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους ή την μείωση της φορολογίας), την προσέλκυση περισσότερου τουρισμού και επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, τον αναγκαστικό εξορθολογισμό των υποδομών( π.χ. ελεγχόμενης απομάκρυνση των σκουπιδιών – και η αναγκαστική τους μείωση κυρίως λόγω του κόστους) δεν είναι απαραίτητο να εξηγηθούν πλήρως εδώ. Λογικοί άνθρωποι είμαστε όλοι και μυαλό έχουμε. Καλό είναι να το χρησιμοποιούμε, ειδικά όταν βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο.

* Οι αρχαιολογική χώροι πρέπει να εξαιρεθούν αφού είναι αδύνατον να εκτιμηθεί η αξία τους με κάποια σχετική ασφάλεια.

Βραβεύοντας αυτόν…

Χθες η πολιτική ηγεσία των ‘δολοφόνων των λαών’ βράβευσε τον Norman Borlaug . Ποιος είναι κι αυτός; Δυστυχώς για εκείνον δεν είναι ούτε τραγουδοποιός, ούτε μοντέλο, ούτε κάποιος εκκεντρικός καλλιτέχνης να δημιουργεί ‘μοντέρνα τέχνη’ την οποία να αγοράζουν κάποιοι έναντι αντιτίμου αντιστρόφως ανάλογο με την καλλιτεχνική αξία του έργου(και καλά αν είναι ιδιώτες, δικά τους τα λεφτά ότι θέλουν τα κάνουν, τι γίνεται όμως όταν αυτά τα έργα γίνονται κατόπιν για λογαριασμό δημόσιων οργανισμών με μη εκλεγμένες διοικήσεις;). Είναι ένας επιστήμονας που ασχολήθηκε με τη βελτίωση καλλιεργειών και δραστηριοποιήθηκε γενικότερα στον τομέα της βιοτεχνολογίας. Χρησιμοποιώ τον παρατατικό γιατί τώρα είναι 93 χρόνων και φυσικά θα έπρεπε να έχει πάρει σύνταξη… ε όχι ακριβώς. Μέχρι και σήμερα παραμένει μέλος του πανεπιστημίου του Τέξας στις ΗΠΑ (φυσικά το σωστό ήταν να έχει πάρει σύνταξη από τα 55 του, αφού συμπλήρωσε 35ετία αλλά η απάνθρωπη ελευθερία που έχει του επέτρεψε να συνεχίσει να εργάζεται κανονικά).

Τι έχει καταφέρει όμως αυτό το ‘υποκείμενο’ που παίζει με τη φύση(κάπως έτσι δεν θα περιέγραφε η οικολογική οργάνωση Greenpeace – παγκοσμίως – ή ‘προοδευτική’ Αριστερά στην Ελλάδα); Το σημαντικότερο ‘έγκλημα’ του μάλλον είναι ότι έχει τον τίτλο του πρωτεργάτη της λεγόμενης ‘Πράσινης Επανάστασης’, έτσι ονομάζεται η εισαγωγή των βελτιωμένων καλλιεργειών σιταριού σε χώρες όπως το Πακιστάν, το Μεξικό και η Ινδία. Ειδικά στο Μεξικό (όπου πήγε μετά από συνεργασία της κυβέρνησης με το Rockefeller Foundation ) κατάφερε να μετατρέψει τη χώρα σε εξαγωγέα σιταριού. Αποτέλεσμα των έργων αυτού του ‘εγκληματία’ και ‘βιαστή της φύσης’ είναι η εκτιμώμενη σωτηρία 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων από την πείνα. Έχω την εντύπωση ότι τα περισσότερα παιδιά από αυτό το δισεκατομμύριο μεγάλωσαν θαυμάζοντας τη J-Lo( aka Jennifer Lopez, αγράμματοι) και του πρωταγωνιστές του Bollywood, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν το όνομα του επιστήμονα που μάλλον του έδωσε τροφή και έναν κάποιο καλύτερο επίπεδο ζωής. Είναι νομίζω φυσιολογικό ότι οι εγκληματίες του Κογκρέσου θα βράβευαν έναν δικό τους (βέβαια έχει πάρει κι ένα Νόμπελ Ειρήνης για τα παγκόσμια οφέλη που προέκυψαν από την επιστημονική του έρευνα αλλά ποιος ενδιαφέρεται;).

Ως επίλογο στην αναφορά στον συγκεκριμένο επιστήμονα θέλω να αναφέρω την πάγια θέση του πάνω στην οικολογική επίπτωση των βελτιωμένων καλλιεργειών. Λέει ‘Η αυξημένη παραγωγικότητα στα καλλιεργήσιμα εδάφη θα βοηθήσει στον έλεγχο της αποψίλωσης των δασών αφού θα μειώσει τη ζήτηση για νέες καλλιεργήσιμες εκτάσεις’ (…increasing the productivity of agriculture on the best farmland can help control deforestation by reducing the demand for new farmland). Εμένα μου φαίνεται τώρα λίγο επίκαιρο αυτό όταν ξέρουμε ότι οι πιο πολλές φωτιές στη χώρα μας οφείλονται στις ανεξέλεγκτες παράνομες χωματερές και στους εμπρησμούς, όχι για να κατασκευαστούν κατοικίες αλλά για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια και να καθαριστούν αγροτεμάχια. Τέλος να αναφέρουμε ότι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Βοστόνης πιστεύουν ότι ανακάλυψαν μια τεράστια υπόγεια λίμνη στη περιοχή του Νταρφούρ στο Σουδάν. Μια τέτοια ανακάλυψη πιστεύεται ότι θα τερμάτιζε την γενοκτονία που διαπράττεται εδώ και πολλούς μήνες από τη μουσουλμανική κυβέρνηση της χώρας εναντίων των μαύρων Αφρικανών που κατοικούν στην περιοχή και ως αιτία μεταξύ άλλων έχει τον έλεγχο των υδάτινων πόρων και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων λόγω αυτών. Φυσικά θα πρέπει να καταδικάσουμε την ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας από τους πράκτορες της δύσης και το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές εναντίον των άμοιρων μουσουλμάνων του Σουδάν¹ όπως θα έλεγε η σύντροφος Αλέκα.

¹ Ναι η ίδια χώρα που άφησε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν να μεγαλουργήσει και μόνο μετά από τις βομβιστικές επιθέσεις στις αμερικάνικες πρεσβείες στην Τανζανία και την Κένυα και τις ασφυκτικές πιέσεις που ακολούθησαν προσπάθησε να κάνει κάτι – τελικά τον άφησαν να φύγει στο Αφγανιστάν όπου και συνέχισε το θεόπνευστο έργο του.

Ο Αιγύπτιος και οι αποφάσεις μας

Σήμερα το πρωί, μέσα από τα κορναρίσματα και τα καυσαέρια που βγάζουν τα ‘καλοδιατηρημένα’ οχήματα (λεωφορεία, φορτηγά και ΙΧ) τα οποία έχουν περάσει κι από ΚΤΕΟ(άλλο ένα αριστουργηματικό παράδειγμα για την ικανότητα του δημοσίου τομέα να θεσπίζει κανόνες και με αποτελεσματικότητα να τους εφαρμόζει) είδα τις διαφημίσεις που προαναγγέλλουν την μετονομασία της ΤΙΜ σε WIND. Η μετονομασία αυτή είναι απόρροια της εξαγοράς της συγκεκριμένης εταιρείας από τις επιχειρήσεις ενός Αιγυπτίου επιχειρηματία. Ενός επιχειρηματία που ενδιαφέρεται, με τεράστια επιτυχία όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, πρωτίστως για το κέρδος και την γιγάντωση των επενδύσεων του. Ένα συμφέρον που αυτόματα μεταφράζεται σε ενδιαφέρον για παραγωγή νέων ελκυστικότερων προϊόντων, την καλύτερη δυνατή τιμολογιακή πολιτική και την αρτιότερη κάλυψη των αναγκών του πελάτη μετά την πώληση του προϊόντος. Συστατικά απαραίτητα για κάθε επιτυχημένη επιχείρηση στις μέρες μας, στις μέρες της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμιου ανταγωνισμού). Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα επιτυχημένος επιχειρηματίας έχει αγοράσει κι ένα ποσοστό από μια θυγατρική της ‘δικής μας’ ΔΕΗ. Την θυγατρική της που ασχολείται με την παροχή υπηρεσιών Internet και την λειτουργεί ως εναλλακτικός φορέας τηλεφωνίας (Το πώς και το γιατί μια επιχείρηση με δεκάδες χιλιάδες μέτρα ιδιόκτητου δικτύου και ήδη εγκατεστημένους ‘διαδρόμους’ και αρκετές δεκάδες ημιενεργούς υπαλλήλους δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει το μεγαλύτερο σύστημα οπτικών ινών στην χώρα, μη με ρωτάτε.), την Tellas. Έχοντας λοιπόν το μειοψηφικό πακέτο σε αυτή την εταιρεία και με όραμα(κατά δήλωση των στελεχών της εταιρείας του) να κινηθούν επιθετικά και να προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στις τηλεπικοινωνίες, έχει κάνει προσφορά στη διοίκηση της ΔΕΗ για πλήρη εξαγορά της θυγατρικής της. Ποια εξέλιξη προβλέπεται για αυτήν την πρόταση; Μα φυσικά αρνητική. Η ΔΕΗ εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες, γεγονός που αποδεικνύεται από τις πάρα πολλές ακυρώσεις και διαμαρτυρίες που προκαλεί το τελευταίο προϊόν τους (Tellas Zisto), μάλλον δε θα προχωρήσει στην πώληση. Άρα η ελπίδα μας για σκληρότερο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων για ακόμη φθηνότερες, περισσότερες και καλύτερης ποιότητας υπηρεσίες, αναβάλλεται (ή οι προσδοκίες μας μειώνονται) προς στιγμήν.

Για τέλος όμως έχουμε όμως το καλύτερο. Έχουμε την απάντηση γιατί αυτός ο επιτυχημένος επιχειρηματίας επένδυσε στην 3η σε μέγεθος εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα και δεν προσπάθησε να αγοράσει τον ΟΤΕ, μια εταιρεία με μεγαλύτερο δίκτυο, περισσότερη τεχνογνωσία(;!) και πρόσβαση στα Βαλκάνια(μια αγορά πολύ μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδος που έχει τη δυνατότητα να στηρίξει επενδύσεις τέτοιου μεγέθους). Όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν επέλεξε τον ΟΤΕ γιατί ‘οι κυβερνήσεις είναι πολύ αργές’. Ορίστε, έπρεπε να έρθει ακόμη ένας ξένος επιχειρηματίας να μας ξαναπεί αυτό που οι περισσότεροι που μένουμε σε αυτό το γεωγραφικό χώρο βιώνουμε. Η δημόσια – κρατική διαχείριση δεν είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να λειτουργείς επιχειρήσεις. Ειδικά σε ένα ταχύτατα μεταβαλλόμενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, μπορεί να σου εγγυηθεί την μέτρια(στην καλύτερη των περιπτώσεων) λειτουργία της επιχείρησης. Ο ίδιος άνθρωπος μας δίνει μια εξήγηση γιατί μια άλλη δημόσια εταιρεία θα αρνηθεί την προσφορά του. Μας λέει “Κάθε φορά που η κυβέρνηση προσπαθεί να ιδιωτικοποιήσει κάποια εταιρεία υπάρχει πάντα αντίδραση από όλα τα μέτωπα”. Όμως στην Ελλάδα αυτά την γενικόλογη διατύπωση ξέρουμε πλέον να την αποκρυπτογραφούμε. Οι αντιδράσεις θα έρθουν από αυτούς που έχουν βολευτεί με τον αδιαφανή τρόπο που μπορούν να γίνονται ‘εθνικοί προμηθευτές’, θα συνεχισθούν από αυτούς που θεωρούν τις επιχειρήσεις ως μέσο εξυπηρέτησης της εκλογικής τους πελατείας και θα ολοκληρωθούν από τους εργαζόμενους σε αυτές τις επιχειρήσεις. Εργαζόμενους που έχουν μάθει να θεωρούν εκμετάλλευση την απαίτηση των καταναλωτών για ποιοτική και γρήγορη ικανοποίηση των αιτημάτων τους, εργαζόμενους που για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα εξωφρενικά τους προνόμια αναγκάζουν άλλους να στερούνται τα βασικά. Ας πάρω όμως την τελευταία φράση κι ας ξανακάνω κάτι που μερικοί μου λένε ότι κάνω συνέχεια. Ας πηδήξω σε ένα ‘άλλο’ θέμα. Γιατί μια καταχρεωμένη και διαρκώς ελλειμματική εταιρεία όπως η Ολυμπιακή συνεχίζει να (Πάνθεον) λειτουργεί ακόμη επιβαρύνοντας τον ελλειμματικό κρατικό προϋπολογισμό; Είναι αλήθεια ότι μια εταιρεία η οποία συστάθηκε για να απορροφήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Ολυμπιακής (χωρίς τα χρέη της ;;;!) κάτι που φυσικά δεν έγινε αποδεκτό από την ευρωπαϊκή επιτροπή(άρα δεν εκτέλεσε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε) συνεχίζει να νοικιάζει γραφεία και να έχει υπαλλήλους (όπως μας πληροφορεί ο κος Ανδριανόπουλος – εγώ δεν το πιστεύω, μάλλον πράκτορας των Ρώσων θα είναι!);

Σε 3-4 μήνες θα έχουμε εκλογές. Ακόμη μια ευκαιρία να διαλέξουμε τι επιθυμούμε για το μέλλον μας. Μια ελεύθερη κοινωνία με ανταγωνιστική οικονομία στο οποίο ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του ή ένα κρατικοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης που καθημερινά βάζει εμπόδια στις δημιουργικές προσπάθειες των πολιτών του;

Φιλελεύθερη Συμμαχία - Ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα

Στην Aνάβυσσο το τελευταίο σαβατοκύριακο του Απριλίου έγινε το 1ο συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Αυτό ελπίζουμε να είναι το πρώτα απο τα πολλά και σημαντικά βήματα για την εδραίωση του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα προς όφελος όλων όσων ζούμε στη χώρα αυτή και όχι μόνο.

Για περισσότερες πληροφορίες και για μια πρώτη επαφή μπορείτε να επισκεφθέιτε την ιστοσελίδα της Φιλελευθερης Συμμαχίας. Εκεί θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που θα σας χρειαστούν είτε για να ενημερωθείτε, είτε για να συμμετάσχετε πιο ενεργά στην προσπάθεια βελτίωσης της ζωής μας.

Η ακρίβεια στις παραλίες

Εδώ και λίγες μέρες έχει μπει το καλοκαίρι. Ένα ολόκληρο μήνα πριν την επίσημη είσοδο του, αυτό ακάλεστο ήρθε. Φυσικά όπως προσπαθούν να μας πείσουν πολλοί αυτό είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που επιτελείται τις τελευταίες δεκαετίες στον πλανήτη μας και αιτία είναι η απληστία των πολυεθνικών και του κεφαλαίου (Κάποια στιγμή καλό θα ήταν αυτοί που υποστηρίζουν τη προηγούμενη πρόταση να το αποδείξουν και σε εμάς τους υπολοίπους). Όμως αυτή η καταχώρηση δεν έχει να κάνει με την ‘αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας’ ούτε με την ‘ορατή’ απειλή να ανέβει η στάθμη των ωκεανών κατά 56.3μ τα επόμενα 234,3 χρόνια. Έχει να κάνει με το ελληνικό καλοκαίρι(για τους αδαείς που δε γνωρίζουν το ελληνικό καλοκαίρι είναι το καλύτερο του κόσμου και σαν την Ελλάδα δε θα βρείτε πουθενά). Αφού λοιπόν ήρθε το καλοκαίρι ο κόσμος πρέπει να πάει στις παραλίες. Προσέξτε, ‘πρέπει’, όχι ‘θέλει’ ή ‘πηγαίνει’. ΠΡΕΠΕΙ να πάει στις παραλίες. Από αυτό το ρήμα λοιπόν ξεκινάει η οδύσσεια μας.

Όπως κάθε χρόνο λοιπόν οι άνθρωποί ξεχύθηκαν στις παραλίες για να γιορτάσουν τον ερχομό του ελληνικού καλοκαιριού. Για παρέα είχαν κατά το πατροπαράδοτο έθιμο και τα κανάλια. Τα κανάλια πήγαν για να κάνουν το καθιερωμένο ρεπορτάζ της ‘ακρίβειας’. Για όσους είχαν το θράσος να μην παρακολουθήσουν τον μόχθο των δημοσιογράφων που ενώ οι υπόλοιποι έκαναν το μπανάκι τους αυτοί έλιωναν με το μικρόφωνο στο χέρι, να πούμε ότι σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ μια τετραμελής οικογένεια χρειάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί για να μπορέσει να αποκτήσει το πολυπόθητο εισιτήριο για την πλαζ, 3 νεράκια, 1 τυροπιτούλα και μισή μπουκιά βάφλας με παγωτό καϊμάκι. Το γεγονός ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλες παραλίες στην Αττική αλλά και σε γειτονικούς νομούς που για να πας χρειάζεσαι πολύ λιγότερο χρόνο από το να βρεθείς στην Βάρκιζα δεν είναι γεγονός που μπορεί να αφορά ένα αντικειμενικό ρεπορτάζ για την ακρίβεια στις παραλίες! Εδώ φυσικά έρχεται να κολλήσει ο οικοδεσπότης που υποδέχτηκε τους λουόμενους to be στις παραλίες. Όχι φυσικά η θάλασσα ή η παραλία η ίδια αλλά τα σκουπίδια. Μπουκαλάκια, μπάζα, σακούλες με σκουπίδια, μπιτόνια, σπασμένα γυαλιά, λάστιχα και άλλα ‘φυσικά’ προϊόντα υπήρχαν στις παραλίες για να δώσουν λύσεις στους ανοργάνωτους γονείς που ήθελαν να απασχολήσουν τα παιδία τους με κάτι (Γιατί να ξοδεύεστε σε κουβαδάκια και να χρηματοδοτείτε πολυκαταστήματα που θα σας πιουν το αίμα, το μπιτόνι θα σας περιμένει στη παραλία). Θα ήταν παντού έτσι αν ακόμη και σε αυτό το φυσικό κάλλος δεν παρενέβαινε καταστροφικά ο ιδιωτικό τομέας. Σε αυτή τη μαγεία των παραλίων του πρώιμου καλοκαιριού που έχουν καταφέρει να προσφέρουν όλοι οι υπέροχοι αυτοί συμπολίτες μας που αφήνουν τα σκουπίδια τους στις όπου τα δημιουργήσουν, όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται ή χρησιμοποιούν τη θάλασσα και την ανταμείβουν προσφέροντας καθημερινά ‘δωράκια’, όλοι εκείνοι που αφήνουν τα πράγματα που δε χρειάζονται ώστε να τα πάρει το ρέμα ή ο ποταμός και να τα ταξιδέψει. Εκεί λοιπόν έρχεται ο ιδιώτης ή η εταιρεία που έχει αναλάβει μέσω διαγωνισμού να εκμεταλλευτεί την παραλία και τι κάνουν; Την καθαρίζουν! Αίσχος και βιασμός της φύσης. Επιπλέον μπήγουν τις ομπρέλες τους και σέρνουν τις ξαπλώστρες τους πάνω στην ‘χρυσή’ άμμο πληγώνοντας τη. Όλα αυτά για το κέρδος. Έχουν και το θράσος να επιτρέπουν σε κάποιον να μπορέσει να χρησιμοποιήσει την παραλία και τη θάλασσα χωρίς να πληρώσει. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν με ανήθικα προγράμματα υποσυνείδητης διαφήμισης να φυλακίσουν τους πελάτες τους(φανταστείτε τι επίπτωση έχει αυτό στο αθώο παιδικό μυαλό των τέκνων της τετραμελούς οικογένειας που αναφέραμε παραπάνω! Τουλάχιστον βρικόλακες που θα πίνουν το αίμα των εργατών θα γίνουν αυτά τα παιδιά), τους πελάτες των υπολοίπων υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρουν.

Σε μια χώρα με 13676χλμ ακτογραμμή (CIA Factbook) ελάχιστες παραλίες προσφέρονται για την παραπάνω εμπορική χρήση και αυτές μόνο τα τελευταία χρόνια. Από αυτές οι περισσότερες προσφέρονται μέσω τον ΟΤΑ με αμφιλεγόμενες διαδικασίες που κύριο στόχο έχουν να ωφελήσουν τους επιλεγμένους φίλους των εκλεγμένων τοπικών αρχών – αυτούς δηλαδή που τους βοήθησαν να γίνουν εκλεγμένοι. Ακόμη λιγότερες δίδονται για αποκλειστική χρήση σε ξενοδοχεία, καταστήματα διασκέδασης, περιορισμένης πρόσβασης οικισμούς, οργανωμένες κατασκηνώσεις ώστε αυτού του είδους οι επενδύσεις να μπορέσουν να αποκομίσουν τα πολλαπλασιαστικά οφέλη που προκύπτουν από το γεγονός της αποκλειστικότητας και με τη σειρά τους να αποδώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί στη τοπική κοινωνία (αύξηση τουρισμού, βελτίωση υποδομών, δορυφορικές επαγγελματικές ασχολίες κτλ) και το ελληνικό κράτος. Το κέρδος φυσικά που υπάρχει σε τέτοιου είδους επενδύσεις σε συνδυασμό με τη γενικευμένη διαφθορά και ασέβεια στους νόμους του κράτους οδηγούν στην άναρχη και χωρίς τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας, για τους πελάτες, εργαζομένους και το περιβάλλον, δημιουργία τέτοιων επιχειρήσεων. Αποτέλεσμα ένα νοσηρό επιχειρηματικό περιβάλλον, πρόσκαιρα οφέλη, καταστροφή του περιβάλλοντος, επενδύσεις εξαιρετικά βραχυπρόθεσμου ορίζοντα και αναστάτωση της τοπικής κοινωνίας χωρίς τα αντισταθμιστικά οφέλη που δικαιούται.

Στην ίδια χώρα απαγορεύουμε την πώληση νησιών ή νησίδων (μάλλον επειδή δεν έχουμε πολλά, περίπου 6000 από τα οποία κατοικημένα είναι μόνο τα 227) ενώ έχουμε το παράδειγμα από έργα όπως το ‘The World’ των ΗΑΕ που δημιουργούν νησιά για να τα πουλήσουν. Και το καταφέρνουν. Μιλάμε πάντα για την Ελλάδα, την χώρα του εθελοντισμού που μερικές από τις υπόλοιπες παραλίες(αυτές χωρίς τον καρκίνο της ιδιωτικής επένδυσης) θα τις καθαρίσουν εθελοντές (αξιέπαινη προσπάθεια από την MedSOS) με τη συμμετοχή φυσικά σχολείων. Καμία ανησυχία για τα παιδία. Αφού παραδειγματίστηκαν από το αγωνιστικό φρόνημα των δασκάλων τους, οι οποίοι απέργησαν για 2 μήνες περίπου, μετά απαίτησαν να πληρωθούν για την απεργία τους και τέλος ήθελαν να μην τους χαλάσουν και οι διακοπές των Χριστουγέννων, Πάσχα και φυσικά οι καλοκαιρινές με επέκταση της σχολικής χρονιάς για να αναπληρωθούν οι χαμένες διδακτικές ώρες(σε μια κοινότητα που ονομάζει ακαδημαϊκό εξάμηνο το χρονικό διάστημα 8 εκπαιδευτικών εβδομάδων τα πάντα είναι πιθανά), τώρα θα μάθουν πώς να μαζεύουν τα σκουπίδια από τις παραλίες. Γεγονός που θα τα προετοιμάσει καλύτερα για την αυριανή τους δουλειά, πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε ώρα μέσα στις αίθουσες. Αν μάλιστα κρίνω κι από προσωπική εμπειρία για την διάθεση και την αποτελεσματικότητα τέτοιων ενεργειών τότε προβλέπω ότι θα υπάρχει μάχη από τις εταιρείες καθαρισμού των ΟΤΑ για να προσλάβουν αυτούς μελλοντικούς δημοσίους υπαλλήλους με τέτοια εμπειρία από τα σχολικά τους χρόνια. Φυσικά ούτε λόγος για να μπορέσουμε να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα τόσο στον καθαρισμό των ακτών όσο και στον καθαρισμό και προστασία των δασών χρησιμοποιώντας περισσότερο την ιδιωτική πρωτοβουλία και τις εν δυνάμει κερδοφόρες αυτές επιχειρήσεις. Τέλος το να τα καταφέρουμε αυτό σε συνδυασμό με άλλα οφέλη όπως την αποϊδρυματοποιήση των ποινών (π.χ. να επιδικαστούν ώρες κοινωνικής εργασίας) και αξιοποίηση του ήδη υπάρχοντος πληθυσμού των φυλακών με κοινά πολλαπλά οφέλη είναι κάτι που προφανώς για κάποιους είναι ανεπιθύμητο. Εγώ βέβαια δε το καταλαβαίνω αλλά από την άλλη το έχουμε πει και σε άλλα posts είμαι μιασμένος από την ελεύθερη αγορά, άρα και θύμα.

Αυτοί που κλείνουν τους δρόμους…

Σήμερα (15 Μαρτίου 2007) το κέντρο της Αθήνας θα είναι κλειστό για ακόμη μια φορά στους πολίτες που έχουν το θράσος να θέλουν να εργαστούν, να ψωνίσουν, να συναντηθούν ή να κάνουν τη βόλτα τους εκεί. Σήμερα οι όποιοι τουρίστες βρίσκονται στην Αθήνα θα μάθουν καλά το μάθημα πως στη χώρα αυτή έρχεσαι μόνο για tzatziki, mousaka και φυσικά πρέπει να πηγαίνεις μόνο στα νησιά. Σήμερα όλα τα βλέμματα των ‘οικολόγων’ και γενικά των θιασωτών της θεωρίας του θερμοκηπίου είναι στραμμένα στην ιδιότυπη πρωτοβουλία για την απαγόρευση του αυτοκινήτου στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας(;!).

Όλα αυτά θα γίνουν σήμερα επειδή ‘αυτοί’ έχουν αποφασίσει εδώ και καιρό πως αν κάποιος διαφωνεί με αυτά που ψηφίζει η εκάστοτε κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να καταπατά τις ελευθερίες των υπολοίπων και να αποκλείει ολόκληρες περιοχές. Όλα αυτά γίνονται υπό το πρόσχημα της δίκαιης (ποίος ‘Σόλωνας’ το αποφάσισε αυτό;) διαμαρτυρίας τους. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Οι πορείες έχουν ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό τον χαρακτήρα της έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας . Ακόμη το επιχείρημα ότι μέσω της ταλαιπωρίας των πολιτών, η πολιτική πίεση στην κυβέρνηση αυξάνει εμφανίζει στην καλύτερη περίπτωση μια ακραία ωφελιμιστική, καιροσκοπική και βαθύτατα αντιδημοκρατική συμπεριφορά των διοργανωτών τέτοιων εκδηλώσεων. Πως είναι δυνατόν η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία να θεωρούνται ανώτερα από το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης πολύ περισσότερων πολιτών ώστε να το καταπατούν; Οι πορείες λοιπόν δε γίνονται ούτε για να προβληθεί το αίτημα μιας ομάδας, ούτε για να πιεστεί η κυβέρνηση και να αλλάξει την απόφασή της. Οι πορείες γίνονται για να διαφημιστούν οι ‘εγκέφαλοι’ τους, να συμπληρώσουν τα ένσημα που χρειάζονται στους δρόμους, ώστε αργότερα να προαχθούν και να πιάσουν πόστο σε κάποιο από τα πολιτικά κόμματα που υποθάλπουν αυτές τις πορείες. Χρειάζονται, επίσης, οι πορείες για να τραβήξουν άτομα που γουστάρουν τη συμμετοχή, τους αρέσει το ‘μπούγιο’ και ταυτόχρονα θέλουν να δηλώνουν πολιτικοποιημένα ή ‘ενεργά μέλη της κοινωνίας’ – όλα αυτά φυσικά μόνο στα λόγια, γιατί η πραγματική ενημέρωση ή συμμετοχή θέλει κόπο. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι. Είναι αυτοί που συνεχώς αρνούνται, αυτοί που δε καταλαβαίνουν ότι μια δημοκρατία σημαίνει πρόοδος μέσω συμβιβασμών, συμβιβασμών μεταξύ των διαφορετικών ομάδων αλλά και μεταξύ του ‘θέλω’ και του ‘μπορώ’. Τελικά είναι αυτοί που αξιώνουν μόνο να κριτικάρουν αφ’ υψηλού, να έχουν αποκλειστικότητα του όρου ‘προοδευτικός’ και να καταστρέφουν (είτε υλικά αγαθά, είτε προσπάθειες αλλαγής, είτε θεσμούς).

Σήμερα λοιπόν αυτοί που θα κλείσουν το κέντρο είναι μια φοιτητική μειοψηφία και οι συνοδοιπόροι τους. Μαζί τους θα είναι οι πολιτικοί τους προστάτες και οργανωτές (ΣΥΝ, ΚΚΕ και λίγο ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση). Χθες και αύριο ήταν και θα είναι διαφορετικός ο συνδυασμός (κλασικά το ΚΚΕ, ο περισσότερος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και η ΝΔ ως αντιπολίτευση). Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, τα συντηρητικότερα κομμάτια της κοινωνίας, αυτοί που είτε δεν μπορούν να σταθούν σε ελεύθερες και ανταγωνιστικές κοινωνίες, προσπαθούν να εμποδίσουν κάθε αλλαγή, να κρατήσουν τα κεκτημένα και να διαιωνίσουν την κατάσταση προς όφελος τους. Χωρίς να υπολογίζουν ότι αυτό ζημιώνει τους υπολοίπους.

Στη σημερινή εποχή, τρόποι να διαμαρτυρηθούν υπάρχουν πολλοί. Πολλοί και πιο πετυχημένοι. Αντί να κατέβουν 5000 στο δρόμο θα μπορούσαν 500 από αυτούς να επισκεφθούν διαμαρτυρόμενοι τους βουλευτές της περιφερείας τους. Τότε πράγματι θα υπήρχε πολιτική πίεση. Διαμαρτυρίες σε συγκεκριμένους χώρους (πεζοδρόμια, πλατείες κτλ) γίνονται δεκαετίες χωρίς κάποιος να ταλαιπωρείται ιδιαιτέρως. Καινούριοι τρόποι μαζικών ‘διαδηλώσεων’ είναι πλέον εφικτοί μέσω της τεχνολογίας. Όμως τα συντηρητικά αυτά κομμάτια της κοινωνίας, αυτοί που θα κλείσουν και σήμερα τους δρόμους, θα επενδύσουν στο θυμικό, στην αδρεναλίνη που παράγει η σύγκρουση και στα δάκρυα που φέρνουν εύστοχα αποκομμένα λόγια ποιητών και συγγραφέων και θα προσπαθήσουν να ανακόψουν τη ανάπτυξη και ταυτόχρονα να ταλαιπωρήσουν. Θα το κάνουν αυτό προφασιζόμενοι τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και εκμεταλλευόμενη την ασυλία που τους προσφέρει η αυθαίρετη κατάχρηση του όρου ‘προοδευτικός’.

Έτσι θα πράξουν αυτοί που κλείνουν τους δρόμους. Οι υπόλοιποι όμως, οι περισσότεροι, ως πότε θα τους το επιτρέπουμε και θα τους δικαιολογούμε;

Το ψέμα του 'ασύλου'.

Ήταν Κυριακή πρωί και παράξενο για την χώρα αλλά υπήρχε ήλιος και το βρεγμένο από την βροχή της προηγούμενης νύχτας γρασίδι αντανακλούσε το φως. Τα σκιουράκια κατέβαιναν από τους χοντρούς κορμούς των βελανιδιών και των υπολοίπων δέντρων που υπήρχαν για να μαζέψουν ότι θα τους ήταν χρήσιμο. Ο ‘Κριστόφ’, το γενναίο σκιουράκι που είχε μάθει να έρχεται να παίρνει το ψωμί (27 πέννες από το super-market), είχε έρθει και πάλι. Ήταν οι πρώτες πρωινές ώρες και ετοιμαζόμουν να πάω για ύπνο αφού μόλις είχαμε τελειώσει ένα LAN game με τους συγκατοίκους του ορόφου, συνέχεια μιας ακόμη βραδιάς εξόδου σε bars και clubs της περιοχής. Κουρασμένος ετοιμάστηκα να κλείσω τις κουρτίνες για να κρατήσω μακριά μου τις ενοχλητικές ακτίνες του ήλιου, όταν ξαφνικά κάτι με τάραξε. Ήταν ένα ζευγάρι ανθρώπων, μια γυναίκα κι ένας άντρας με μαύρα παπούτσια, σκούρο μπλε παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και σκούρο μπλε γιλέκο. Στη μέση τους φορούσαν μια ζώνη με πολλά μπιχλιμπίδια. Ήταν αστυνομικοί και ήταν μέσα στο campus. Περπατούσαν δίπλα στα απομεινάρια μιας κλασσικής νύχτας Σαββάτου σε πόλη της Αγγλίας, κουτάκια μπύρας και διάφορα άλλα σκουπίδια, τα οποία θα είχαν μαζευτεί πολύ σύντομα από τη πρωινή βάρδια των εργατών καθαριότητας. Κάποιοι φοιτητές και φοιτήτριες οι οποίοι δεν είχαν κοιμηθεί στα δωμάτια τους αλλά σε δωμάτια άλλων φοιτητών και φοιτητριών, με όσους συνδυασμούς μπορείτε να φανταστείτε, περνούσαν δίπλα σους αστυνομικούς. Οι λιγότερο κουρασμένοι αντάλλασσαν μαζί τους ένα τυπικό χαιρετισμό και συνέχιζαν ατάραχοι τη πορεία τους. Εγώ όμως από την δημοκρατική και προοδευτική Ελλάδα και μετά από 4 χρόνια σε εκείνη τη χώρα είχα διακόψει για δύο λεπτά αυτό που ήθελα να κάνω γιατί μου φάνηκε παράξενο το θέαμα.

Το ίδιο βράδυ οι συζητήσεις μεταξύ των συγκατοίκων κι άλλων φίλων δεν είχαν πολύ διαφορετική θεματολογία από αυτά που θεωρούσα πλέον δεδομένα. Συζητήσεις για τις νέες παιχνιδομηχανές και αυτοκίνητα ακολουθούσαν εκείνες για τους γκόμενους και τις γκόμενες. Η προσφορά του Tesla και ο Maxwell αναφέρονταν σε ίδιους κύκλους συζητήσεων με τους Porter και τον Zwass. Οι προσδοκίες για την εφαρμογή των ERP και MRP στις εταιρείες επισκιαζόταν από τα ευρήματα έρευνας μιας συμφοιτήτριας για την παρουσία κοκαΐνης σε τεράστιο ποσοστό χαρτονομισμάτων. Ταυτόχρονα παράπονα και κουτσομπολιά ακούγονταν για νέες και παλιές γνωριμίες, ενώ ένας φίλος Ισπανός γύριζε αφού ξόδεψε κι εκείνη τη βραδιά τις 50 λίρες στο συνηθισμένο δίωρο τηλεφώνημά προς τη κοπέλα του σε πόλη της Νότιας Ισπανίας αντικαθιστώντας μια Ελληνίδα που μόλις πήγαινε στο δωμάτιο της να κάνει το ίδιο κι ένα Ιάπωνα που πήγαινε να τελειώσει μια εργασία του η οποία είχε ημερομηνία παράδοσης σε 3 βδομάδες. Τίποτα δεν ήταν διαφορετικό. Εκτός από το γεγονός ότι νωρίς το πρωί είχαν περπατήσει μέσα στο campus δύο αστυνομικοί χωρίς κανένας να το θυμάται.

Πέρασαν κι άλλα χρόνια και μια βραδιά σε μιαν άλλη πόλη της Μεγάλης Βρετανίας συνάντησα και πάλι το ίδιο φαινόμενο. Όχι για δεύτερη φορά αλλά για πολλοστή. Απλά εκείνη τη φορά το θυμάμαι γιατί σταμάτησαν και με ρώτησαν πως μπορούσαν να βρεθούν σε ένα συγκεκριμένο κτίριο αφού κάποιοι φοιτητές τους είχαν καλέσει για να ησυχάσουν τον κοινό μας γνωστό από τη Τσεχία, έναν ικανότατο φοιτητή ο οποίος όμως είχε μια αγάπη να καταστρέφει τα αυτοκίνητα του, να πίνει και να κάνει τον λυκάνθρωπο (συνήθως σε συνδυασμό). Λίγο αργότερα η φωτιά στο νυχτερινό μας barbecue είχε δυναμώσει, μια Γερμανίδα καθόταν στην αγκαλιά του Ολλανδού φίλου της, ο έτερος Τσέχος μισομεθυσμένος καταριόταν την Ελλάδα για την πρόσφατη επιτυχία της στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ενώ στην ίδια πρόταση δήλωνε εντυπωσιασμένος για το παγκόσμια πρωτότυπο γεγονός ότι στην Ελλάδα σου προσφέρουν τη μπύρα μέσα σε ήδη παγωμένα σε ψυγεία ποτήρια. Μια Αμερικανίδα με κοιτούσε και μου ανέφερε ότι ήταν σχεδόν σίγουρη ότι το ίδιο συμβαίνει και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού καθώς και σε άλλες χώρες. Το περιπολικό ξαναπέρασε από το δρομάκι μπροστά από το barbecue μας, σταμάτησε και μας παρατήρησε ότι η ανοιχτή φωτιά απαγορεύεται ειδικά στις εστίες, μας καληνύχτισε κι έφυγε – άλλες φορές μας είχαν προτρέψει να τη σβήσουμε. Δυο κοπέλες που προηγουμένως οδηγούσαν χωρίς δίπλωμα στο πάρκινγκ του campus είχαν πάει στο πίσω μέρος της παρέας. Καθώς το περιπολικό απομακρυνόταν, ο λυκάνθρωπος – Τσέχος φίλος μας ερχόταν τρεκλίζοντας κρατώντας μια τσάντα από λουκάνικα και παρέα με έναν Λίβυο. Εκεί ψήσαμε τα λουκάνικα συνεχίζοντας να λέμε για τα γενέθλια της σκύλας του Hitler τα οποία κάποιος γιόρταζε, την αγάπη κάποιου για τα τατουάζ, την ερχόμενη αναμέτρηση της ομάδας αμερικάνικου ποδοσφαίρου η οποία θα κατέληγε σε μια ακόμη ήττα, στην αναγκαιότητα της αναρχίας για μια δίκαιη κοινωνία όπως ένας άλλος υποστήριζε. Άνθρωποι ερχόντουσαν όλη την ώρα, άνθρωποι έφευγαν συνεχώς. Μετά από ώρα τους ξανάβλεπες να έρχονται μαζί ή και μόνοι τους ή και καθόλου εκείνη τη βραδιά.

Από την εμπειρία μου στα πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας, εκεί που οι θρασύτατοι αστυνομικοί κάνουν βόλτες στο μέρος που κοιμούνται οι φοιτητές, δεν είδα ποτέ κάποιον να με συλλαμβάνει παρά τις πολλές φορές απαράδεκτες εργασίες μου, ποτέ κανένας ένστολος δε χτύπησε τη πόρτα μου παρά τις απόψεις μου για την μητέρα του Χριστού και την εκτίμηση μου για τις θρησκείες γενικότερα παρ’ όλο που δεν έχανα ευκαιρία να τις διαφημίσω. Οι μοναδικές φωτιές που συνάντησα σε πανεπιστημιακούς χώρους προέρχονταν από παρ’ όμοια barbecue parties και από ξεχασμένα ‘παράνομα’ τηγάνια σε μάτια γκαζιού που επέβαλαν την έφοδο άλλων ένστολων, πυροσβεστών αυτή τη φορά. Εδώ πρέπει να σημειώσω πως παρ’ όλο που αυτή η έφοδος γινόταν αρκετά τακτικά και η απόκριση της συγκεκριμένης υπηρεσίας ήταν τέτοια που καθιστούσε το χρονόμετρο άχρηστη εφεύρεση και το λεπτό ως μονάδα μέτρησης του χρόνου αναχρονιστική παλαιομοδίτικη αγκύλωση, ποτέ όσο ξέρω εγώ δεν έγινε πραγματικότητα το παράδειγμα της Samantha από το Sex & the City. Τέλος πρέπει να παραπονεθώ για το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της φοίτησης μου δεν έμαθα δουλειές του μέλλοντος, όπως να σηκώνω ένα τοίχο σε χρόνο μηδέν και για να κρατήσει, να χτίζω έναν καθηγητή μέσα του όπως διδάσκει η παράδοση του τόπου μας, παρ’ ότι φοίτησα σε μη κρατικά πανεπιστήμια με δημόσια χρηματοδότηση (τα δίδακτρα του βασικού πτυχίου πληρωνόντουσαν από την ΕΕ). Επίσης πρέπει να στιγματίσω το γεγονός ότι το δεύτερο μεταπτυχιακό μου το ολοκλήρωσα με υποτροφία για δίδακτρα και έξοδα στέγασης τα οποία το πανεπιστήμιο κατάφερε να συγκεντρώσει από ιδιωτικές εταιρείες που συμμετείχαν και στο χτίσιμο του νέου του κτιρίου, και δημόσια χρηματοδότηση από το αγγλικό κράτος, το δήμο στο οποίο ανήκει και τα αντίστοιχα προγράμματα της ΕΕ. Ακόμη και τώρα προσπαθώ να ξεπλύνω την βρωμερή γλίτσα της εκμετάλλευσης που ένιωσα στο πετσί μου κάνοντας συνεχώς ντους με αποτέλεσμα να σπαταλάω πολύ νερό και ενέργεια συμβάλλοντας έτσι στην καταστροφή του πλανήτη μας. Όλα αυτά επειδή οι σκοτεινές δυνάμεις του καπιταλισμού μέσω των πρακτόρων τους, τις ιδιωτικές εταιρείες, συμμετείχαν στη χρηματοδότηση ενός μεταπτυχιακού μου.

First Entry

This is my first blog. Hopefully many more, much more meaningful will follow.
Please visit my blog again soon.