Έστω να ενημερωθούμε/σκεφθούμε τώρα.

15 ημέρες μετά τις εκλογές και 1,5 μήνα μετά τις καταστροφικές φωτιές που οδήγησαν σε μια εντελώς άχρηστη προεκλογική περίοδο, αφού δε συζητήθηκε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Το ασφαλιστικό, εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας, η συνεχιζόμενη αύξηση των εμμέσων φόρων, το φορολογικό σύστημα, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, συνταγματική αναθεώρηση, μεταναστατευτική πολιτική, στάση απέναντι στην πΓΔΜ, απέναντι στους νέους συσχετισμούς της ΕΕ, απέναντι στον τελευταίο στρατηγικό εχθρό, τη Τουρκία ( που μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου ζωτικός χώρος ανάπτυξης), το Κυπριακό, ο ηγετικός ρόλος της ελληνικής οικονομίας στα Βαλκάνια, η ενεργειακή ασφάλεια, η πολιτική στην οικιστική ανάπτυξη και το πρόβλημα της αλόγιστης περιβαντολογικής καταστροφής και οικονομικής υποβάθμισης (με την ψευδαίσθηση της προστασία του περιβάλλοντος).

Φυσικά όλα αυτά έχουν μείνει για να συζητιούνται κεκλεισμένων των θυρών. Οι πολίτες έχουν γυρίσει για να περιμένουν τα χειμερινά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών και οι κραυγές για τα όποια στρέμματα της Πάρνηθας πήρε το τοπικό καζίνο παρέμειναν ως μνημεία ενάντια στην ανάπτυξη και την κοινή λογική. Καμία διαμαρτυρία εναντίων των Ι.Μ. Πεντέλης και Λαμίας οι οποίες παρουσιάζουν ‘τίτλους ιδιοκτησίας’ από τη Τουρκοκρατία και πουλάνε τα βουνά για οικιστικούς σκοπούς χωρίς κανένα οικιστικό προγραμματισμό. Τέλος πάντων για όσους θα θέλατε να ενημερωθείτε λίγο καλύτερα για τα αίτια της φωτιάς και τον τρόπο πρόληψης και καταπολέμησης της μπορείτε να ενημερωθείτε από αυτήν την ιστοσελίδα. Τουλάχιστον έτσι θα μπορούμε να μιλάμε έχοντας κάποια ελάχιστη γνώση ώστε να πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις (για την πρόληψη της φωτιάς θα δαπανήσουμε περισσότερους πόρους στερώντας τους από άλλους τομείς ή θα μειώσουμε την σπατάλη του δημόσιου χρήματος και θα επιστρέψουμε τα χρήματα σε αυτούς που τα βγάζουν και θα τους αφήσουμε να τα χρησιμοποιήσουν όπως αυτοί θεωρούν καλύτερο; Θα επιτρέψουμε την καταστροφή περιουσιών ώστε να έχουμε καλύτερη και πυκνότερη γραμμή άμυνας λίγο παρακάτω ή θα στέλνουμε ένα αεροπλάνο σε κάθε χωριό για να μην βγαίνουν οι κάτοικοι στις τηλεοράσεις και να μιλούν για την απουσία του κρατικού μηχανισμού;) και να αφήσουμε μετά τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους (σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε φτάσει να έχουμε περισσότερους πυροσβέστες – δημόσιους υπαλλήλους – να προστατεύουν τα γραφεία τους παρά έτοιμους να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές).

Ίσως όταν σταματήσουμε την άγονη διαμαρτυρία να έχουμε κάποια ελπίδα.