Friday, October 19, 2007

Για ακόμη μια φορά μεγαλουργούμε…

Κατ' αρχάς να καταγράψουμε τα δεδομένα. Οι επιχειρηματίες είναι κλέφτες και εκμεταλλευτές(αυτοί που αρπάζουν τα γλειφιτζούρια από τα χέρια μικρών παιδιών). Οι εργαζόμενοι ότι και να κάνουν (ή να μη κάνουν) έχουν δίκιο, όταν δε φτάνουν να έχουν και το τίτλο του 'Απεργού' τότε φτάνουν σε επίπεδα Ηρώων (όπως είναι γνωστό νόμος είναι το δίκιο του εργάτη).

Έχουμε και λέμε λοιπόν… Τις 2 τελευταίες μέρες μια κάστα, μια κλειστή ομάδα εργαζομένων(τους αλάνθαστους που λέγαμε πριν) απεργεί. Ως εδώ καμία έκπληξη, στην Ελλάδα ζούμε, το καλοκαίρι πέρασε, οι εκλογές έγιναν, το φθινόπωρο ήρθε κι άρχισαν οι απεργίες κι οι πορείες. Όμως αυτή η απεργία είναι ξεχωριστή, τόσο για τις επιπτώσεις όσο και για τους λόγους(τα περίφημα αιτήματα). Οι ιδιοκτήτες φορτηγών δημοσίας χρήσεως, μια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων από ανώτερη πάστα από τους υπολοίπους, γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι το επάγγελμα τους προορίζεται μόνο για ορισμένους εκλεκτούς(αυτή τη στιγμή είναι περίπου 40000), απεργούν. Τι κάνει λοιπόν αυτό το ξεχωριστό μέλος της κοινωνίας μας όταν απεργεί; Μα φυσικά παίρνει την απόδειξη της ανωτερότητας του - το φορτηγό του - και βγαίνει στην Εθνική οδό (εκεί που θα προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα) και το παρκάρει. Το αποτέλεσμα είναι το κυκλοφοριακό έμφραγμα της Εθνικής Οδού κι εν συνεχεία της πόλης.

Αφού είδαμε τι επιπτώσεις έχει η προσφορά των επίλεκτων συμπολιτών μας, ας δούμε και γιατί καταφεύγουν σε αυτό το έσχατο τρόπο διεκδίκησης. Γιατί έχουν αναγκαστεί να παρατήσουν τις οικογένειες τους( ή να τις πάρουν και μαζί) και να βγουν στους δρόμους; Δυστυχώς τη 'μεγάλη' αποκάλυψη του ΄Γιατί;' δε θα τη δείτε να σατιρίζεται στις εκπομπές του κ. Λαζόπουλου ή στις επίκαιρες παρεμβάσεις του κ. Κανάκη και των υπολοίπων καλλιτεχνών. Αλλά ας μην το καθυστερούμε. Ο κύριος λόγος αυτής της απεργίας που ταλαιπώρησε, ταλαιπωρεί και θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί(αφού οι επιπτώσεις της θα οδηγήσουν σε ελλείψεις καυσίμων κι άλλων προϊόντων από την αγορά, εφόσον συνεχιστεί) τόσους χιλιάδες ανθρώπους είναι... μια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ναι μια δικαστική διαμάχη έχει μεταφερθεί στους δρόμους. Ο ΣΕΕΠε (Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών) για κάποιο λόγο (απαράδεκτο σύμφωνα με τους οδηγούς-ιδιοκτήτες) θέλει να σταματήσει αυτή η ομάδα συμπολιτών μας να το μονοπώλιο και το επάγγελμα τους να αποτελεί άβατο. Γι΄ αυτό το λόγο και με σύμμαχο την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τη κοινή λογική έχει καταθέσει αγωγή στο αρμόδιο όργανο για να εκδικαστεί το αίτημα του. Εάν δικαιωθεί, η Ελλάδα ως χώρα αντιβαίνουσα την ευρωπαϊκή νομοθεσία θα τιμωρηθεί κι ίσως αναγκαστεί να 'σπάσει' την κάστα των ΔΧ αυτοκινητιστών, ανοίγοντας το επάγγελμα. Αν πάλι χάσει τότε τα πάντα θα συνεχίσουν να κυλούν όπως τόσα χρόνια. Όμως η συγκεκριμένη κάστα είναι τόσο σίγουρη για τη 'δίκαιη' θέση τους που δεν περιμένει απλά την απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου αλλά απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση, ταλαιπωρώντας όσους από εμάς χρησιμοποιούμε τους δρόμους της πόλης, να αναγκάσει τον ΣΕΕΠε να αποσύρει την προσφυγή!

Άλαλοι λοιπόν ας το υπομείνουμε. Εξ' άλλου πριν από 1 μήνα ο ελληνικός λαός δεν έδωσε μεγαλύτερη δύναμη σε κόμματα όπως το ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ; Πριν από 30 μέρες δεν επανεκλέχθηκε η ΝΔ για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της; Ε, ορίστε… το βιβλίο που συνέγραψαν οι ιστορικοί επιστήμονες και παιδαγωγοί και ενέκρινε η αρμόδια υπηρεσία αποσύρθηκε, ο ΦΠΑ θα 'προσαρμοστεί' και οι δρόμοι φρακάρουν.

ΥΓ. Φυσικά ούτε λόγος για την αποτελεσματικότητα της Τροχαίας να διαχειριστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά τι να κάνουν κι αυτοί. Τουλάχιστον οι τροχονόμοι που ήταν στο σημείο έκαναν ότι μπορούσαν κι έδειχναν ότι ενδιαφέρονται.

Tuesday, October 2, 2007

Έστω να ενημερωθούμε/σκεφθούμε τώρα.

15 ημέρες μετά τις εκλογές και 1,5 μήνα μετά τις καταστροφικές φωτιές που οδήγησαν σε μια εντελώς άχρηστη προεκλογική περίοδο, αφού δε συζητήθηκε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Το ασφαλιστικό, εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας, η συνεχιζόμενη αύξηση των εμμέσων φόρων, το φορολογικό σύστημα, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, συνταγματική αναθεώρηση, μεταναστατευτική πολιτική, στάση απέναντι στην πΓΔΜ, απέναντι στους νέους συσχετισμούς της ΕΕ, απέναντι στον τελευταίο στρατηγικό εχθρό, τη Τουρκία ( που μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου ζωτικός χώρος ανάπτυξης), το Κυπριακό, ο ηγετικός ρόλος της ελληνικής οικονομίας στα Βαλκάνια, η ενεργειακή ασφάλεια, η πολιτική στην οικιστική ανάπτυξη και το πρόβλημα της αλόγιστης περιβαντολογικής καταστροφής και οικονομικής υποβάθμισης (με την ψευδαίσθηση της προστασία του περιβάλλοντος).

Φυσικά όλα αυτά έχουν μείνει για να συζητιούνται κεκλεισμένων των θυρών. Οι πολίτες έχουν γυρίσει για να περιμένουν τα χειμερινά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών και οι κραυγές για τα όποια στρέμματα της Πάρνηθας πήρε το τοπικό καζίνο παρέμειναν ως μνημεία ενάντια στην ανάπτυξη και την κοινή λογική. Καμία διαμαρτυρία εναντίων των Ι.Μ. Πεντέλης και Λαμίας οι οποίες παρουσιάζουν ‘τίτλους ιδιοκτησίας’ από τη Τουρκοκρατία και πουλάνε τα βουνά για οικιστικούς σκοπούς χωρίς κανένα οικιστικό προγραμματισμό. Τέλος πάντων για όσους θα θέλατε να ενημερωθείτε λίγο καλύτερα για τα αίτια της φωτιάς και τον τρόπο πρόληψης και καταπολέμησης της μπορείτε να ενημερωθείτε από αυτήν την ιστοσελίδα. Τουλάχιστον έτσι θα μπορούμε να μιλάμε έχοντας κάποια ελάχιστη γνώση ώστε να πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις (για την πρόληψη της φωτιάς θα δαπανήσουμε περισσότερους πόρους στερώντας τους από άλλους τομείς ή θα μειώσουμε την σπατάλη του δημόσιου χρήματος και θα επιστρέψουμε τα χρήματα σε αυτούς που τα βγάζουν και θα τους αφήσουμε να τα χρησιμοποιήσουν όπως αυτοί θεωρούν καλύτερο; Θα επιτρέψουμε την καταστροφή περιουσιών ώστε να έχουμε καλύτερη και πυκνότερη γραμμή άμυνας λίγο παρακάτω ή θα στέλνουμε ένα αεροπλάνο σε κάθε χωριό για να μην βγαίνουν οι κάτοικοι στις τηλεοράσεις και να μιλούν για την απουσία του κρατικού μηχανισμού;) και να αφήσουμε μετά τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους (σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε φτάσει να έχουμε περισσότερους πυροσβέστες – δημόσιους υπαλλήλους – να προστατεύουν τα γραφεία τους παρά έτοιμους να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές).

Ίσως όταν σταματήσουμε την άγονη διαμαρτυρία να έχουμε κάποια ελπίδα.