Αυτοί που κλείνουν τους δρόμους…

Σήμερα (15 Μαρτίου 2007) το κέντρο της Αθήνας θα είναι κλειστό για ακόμη μια φορά στους πολίτες που έχουν το θράσος να θέλουν να εργαστούν, να ψωνίσουν, να συναντηθούν ή να κάνουν τη βόλτα τους εκεί. Σήμερα οι όποιοι τουρίστες βρίσκονται στην Αθήνα θα μάθουν καλά το μάθημα πως στη χώρα αυτή έρχεσαι μόνο για tzatziki, mousaka και φυσικά πρέπει να πηγαίνεις μόνο στα νησιά. Σήμερα όλα τα βλέμματα των ‘οικολόγων’ και γενικά των θιασωτών της θεωρίας του θερμοκηπίου είναι στραμμένα στην ιδιότυπη πρωτοβουλία για την απαγόρευση του αυτοκινήτου στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας(;!).

Όλα αυτά θα γίνουν σήμερα επειδή ‘αυτοί’ έχουν αποφασίσει εδώ και καιρό πως αν κάποιος διαφωνεί με αυτά που ψηφίζει η εκάστοτε κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να καταπατά τις ελευθερίες των υπολοίπων και να αποκλείει ολόκληρες περιοχές. Όλα αυτά γίνονται υπό το πρόσχημα της δίκαιης (ποίος ‘Σόλωνας’ το αποφάσισε αυτό;) διαμαρτυρίας τους. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Οι πορείες έχουν ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό τον χαρακτήρα της έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας . Ακόμη το επιχείρημα ότι μέσω της ταλαιπωρίας των πολιτών, η πολιτική πίεση στην κυβέρνηση αυξάνει εμφανίζει στην καλύτερη περίπτωση μια ακραία ωφελιμιστική, καιροσκοπική και βαθύτατα αντιδημοκρατική συμπεριφορά των διοργανωτών τέτοιων εκδηλώσεων. Πως είναι δυνατόν η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία να θεωρούνται ανώτερα από το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης πολύ περισσότερων πολιτών ώστε να το καταπατούν; Οι πορείες λοιπόν δε γίνονται ούτε για να προβληθεί το αίτημα μιας ομάδας, ούτε για να πιεστεί η κυβέρνηση και να αλλάξει την απόφασή της. Οι πορείες γίνονται για να διαφημιστούν οι ‘εγκέφαλοι’ τους, να συμπληρώσουν τα ένσημα που χρειάζονται στους δρόμους, ώστε αργότερα να προαχθούν και να πιάσουν πόστο σε κάποιο από τα πολιτικά κόμματα που υποθάλπουν αυτές τις πορείες. Χρειάζονται, επίσης, οι πορείες για να τραβήξουν άτομα που γουστάρουν τη συμμετοχή, τους αρέσει το ‘μπούγιο’ και ταυτόχρονα θέλουν να δηλώνουν πολιτικοποιημένα ή ‘ενεργά μέλη της κοινωνίας’ – όλα αυτά φυσικά μόνο στα λόγια, γιατί η πραγματική ενημέρωση ή συμμετοχή θέλει κόπο. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι. Είναι αυτοί που συνεχώς αρνούνται, αυτοί που δε καταλαβαίνουν ότι μια δημοκρατία σημαίνει πρόοδος μέσω συμβιβασμών, συμβιβασμών μεταξύ των διαφορετικών ομάδων αλλά και μεταξύ του ‘θέλω’ και του ‘μπορώ’. Τελικά είναι αυτοί που αξιώνουν μόνο να κριτικάρουν αφ’ υψηλού, να έχουν αποκλειστικότητα του όρου ‘προοδευτικός’ και να καταστρέφουν (είτε υλικά αγαθά, είτε προσπάθειες αλλαγής, είτε θεσμούς).

Σήμερα λοιπόν αυτοί που θα κλείσουν το κέντρο είναι μια φοιτητική μειοψηφία και οι συνοδοιπόροι τους. Μαζί τους θα είναι οι πολιτικοί τους προστάτες και οργανωτές (ΣΥΝ, ΚΚΕ και λίγο ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση). Χθες και αύριο ήταν και θα είναι διαφορετικός ο συνδυασμός (κλασικά το ΚΚΕ, ο περισσότερος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και η ΝΔ ως αντιπολίτευση). Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, τα συντηρητικότερα κομμάτια της κοινωνίας, αυτοί που είτε δεν μπορούν να σταθούν σε ελεύθερες και ανταγωνιστικές κοινωνίες, προσπαθούν να εμποδίσουν κάθε αλλαγή, να κρατήσουν τα κεκτημένα και να διαιωνίσουν την κατάσταση προς όφελος τους. Χωρίς να υπολογίζουν ότι αυτό ζημιώνει τους υπολοίπους.

Στη σημερινή εποχή, τρόποι να διαμαρτυρηθούν υπάρχουν πολλοί. Πολλοί και πιο πετυχημένοι. Αντί να κατέβουν 5000 στο δρόμο θα μπορούσαν 500 από αυτούς να επισκεφθούν διαμαρτυρόμενοι τους βουλευτές της περιφερείας τους. Τότε πράγματι θα υπήρχε πολιτική πίεση. Διαμαρτυρίες σε συγκεκριμένους χώρους (πεζοδρόμια, πλατείες κτλ) γίνονται δεκαετίες χωρίς κάποιος να ταλαιπωρείται ιδιαιτέρως. Καινούριοι τρόποι μαζικών ‘διαδηλώσεων’ είναι πλέον εφικτοί μέσω της τεχνολογίας. Όμως τα συντηρητικά αυτά κομμάτια της κοινωνίας, αυτοί που θα κλείσουν και σήμερα τους δρόμους, θα επενδύσουν στο θυμικό, στην αδρεναλίνη που παράγει η σύγκρουση και στα δάκρυα που φέρνουν εύστοχα αποκομμένα λόγια ποιητών και συγγραφέων και θα προσπαθήσουν να ανακόψουν τη ανάπτυξη και ταυτόχρονα να ταλαιπωρήσουν. Θα το κάνουν αυτό προφασιζόμενοι τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και εκμεταλλευόμενη την ασυλία που τους προσφέρει η αυθαίρετη κατάχρηση του όρου ‘προοδευτικός’.

Έτσι θα πράξουν αυτοί που κλείνουν τους δρόμους. Οι υπόλοιποι όμως, οι περισσότεροι, ως πότε θα τους το επιτρέπουμε και θα τους δικαιολογούμε;