Απίστευτες προτάσεις κι όμως αληθινές

Ε, αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο! Μετά τους τρομοκράτες που εφηύρε η κυβέρνηση ή μάλλον τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (αφού δυστυχώς έτσι πρέπει να τους αντιλαμβανόμαστε), έχουν βγει τα κόμματα της αντιπολίτευσης (εδώ θα μιλήσω για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - όπως εδώ και καιρό λέγεται ο ‘Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου’) και παραληρούν με τις ‘δασοπροστατευτικές’ τους λύσεις.

Τις θέσεις τους όποιος έχει χρόνο για σκότωμα και διάθεση να εκνευριστεί μπορεί να τις διαβάσει ακολουθώντας τις παραπομπές παραπάνω (Για το ΚΚΕ δεν κάνω καν τον κόπο να ασχοληθώ αφού είμαι σίγουρος ότι θα φταίει το κεφάλαιο, οι Αμερικάνοι και η μοναδική λύση που θα προτείνει είναι η δημιουργία λαϊκών δασών, τα οποία θα αναγκάζονται να επισκέπτονται οι πολίτες κάθε Τετάρτη και Παρασκευή με ωριαίο πρόγραμμα που θα εκδοθεί βάση του επιθέτου του καθενός. Με αυτό τον τρόπο θα τιμάται η μεγάλη λαϊκή οικολογική επανάσταση. Επίσης φαντάζομαι ότι μετά το τέλος της στρατιωτικής - εργατικής παρέλασης της 1^ης Μαΐου, θα ακολουθεί δεύτερη από κηπουρούς-γεωπόνους) . Εδώ θα αρκεστώ να προβλέψω την πρακτική εφαρμογή των μέτρων που προτείνονται.

1. Θέλουν κι οι δύο δημιουργία ειδικού υπουργείου Περιβάλλοντος. Δηλαδή την δημιουργία μιας ακόμη δημόσιας υπηρεσίας με ευθύνες οι οποίες θα επικαλύπτονται κι από άλλα συναρμόδια υπουργεία την ώρα του προϋπολογισμού, αλλά θα ανήκουν σε άλλες υπηρεσίες την ώρα της ανάγκης και του απολογισμού.
2. Θέλουν λέει άμεση κατάρτιση δασικών χαρτών. Άντε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά στη βουλή εδώ και τόσα χρόνια. Στο ΠΑΣΟΚ όμως μας δουλεύουν κανονικά. Δηλαδή ποιος κυβερνούσε από το 1981 μέχρι το 2004; Ή μήπως τους είχανε έτοιμους τους χάρτες αλλά ήρθαν οι ‘κακοί’ Ανδριανόπουλος και Μάνος και τους έκρυψαν και τα παιδιά δεν κατάφεραν να τους βρουν από το 1993;
3. Συνεχίζουν. Θέλουν λέει την «…εθνικοποίηση όλων των δασών» και την «…Οριοθέτηση, ανάδειξη και ολοκληρωμένη διαχείριση των περιοχών που διαθέτουν ιδιαίτερης σημασίας περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς πόρους». Ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε από τα γέλια για τις φανφάρες τους. Σήμερα τα δάση δεν είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία σε δημόσια γη; Δεν έχουν οριοθετηθεί και αναδειχθεί (με τον τρόπο που μπορεί η δημόσια διοίκηση) αυτές οι περιοχές; Δηλαδή ποιος είναι μεγαλύτερος πολιτιστικός χώρος από την Ακρόπολη, η οποία κλείνει στις 19:00 (λες και είναι ηλίθιοι οι Γάλλοι που έχουν τον Πύργο του Άιφελ ανοιχτό μέχρι το βράδυ) και μέσα στο κατακαλόκαιρο βάζει λουκέτο από τις απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων. Ποια άλλη ανάδειξη θέλουμε; Μήπως αυτό που επιθυμούμε είναι να έχουμε περισσότερους νεκρούς από σκέπαστρα σε αρχαιολογικούς χώρους (φυσικά κι αυτή η υπόθεση ξεχάστηκε);
4. Ο ένας θέλει να ξαναμοιραστεί το Δ΄ ΚΠΣ και ο άλλος μηχανισμός υψηλού επαγγελματικού επίπεδου για την διαχείριση της Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου. Συγνώμη αλλά έχει καταλάβει κανείς τους μετά από τόσα χρόνια στην Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι τα ποσοστά απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων – με αποκλειστικά δική μας ευθύνη – είναι τραγικά χαμηλά και ότι το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να προσπαθεί να κάνει το μεσίτη ή τον μεσάζοντα σε Ακίνητη Περιουσία, γιατί είναι τραγικά γραφειοκρατικό, δυσκίνητο, ανεπαρκές και στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει για να προσφέρει σταθερότητα, ασφάλεια και να εκπροσωπεί εμάς σε διεθνή ζητήματα κι όχι για να κάνει business.
5. Το ζήτημα της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών με προώθηση των χρημάτων σε μέσα δασοπυρόσβεσης παίρνει το 2^ο βραβείο. Οι ίδιες εταιρείες που παράγουν το στρατιωτικό υλικό, παράγουν και τα μέσα δασοπυρόσβεσης (εκτός κι αν μέσα δασοπυρόσβεσης εννοούν τα κλαδιά με τα οποία βλέπουμε διαφόρους να κοπανάνε θάμνους) και οι ίδιοι μεσάζοντες που εμπορεύονται οπλικά συστήματα θα εισάγουν τα πυροσβεστικά. Δεν υποθέτουν τα πεφωτισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μίζες θα παραμείνουν, απλά θα αλλάξει η αφορμή για την οποία δίνονται; Αν υποθέσουμε ότι η αποτρεπτική δυνατότητα της χώρας είναι τόσο ισχυρή που δε χρειάζεται ενίσχυση (να τονίσω εδώ ότι τα οπλικά συστήματα δεν τα παίρνουμε επειδή ο πόλεμος θα γίνει αύριο αλλά α) για να ισχυροποιούν την στρατιωτική ισχύ της χώρας και ο όποιος εχθρός να το σκέφτεται διπλά αφού θα πρέπει να υπολογίσει μεγαλύτερες απώλειες και επενδύσεις σε επιθετικά όπλα και β) τα οπλικά συστήματα δεν τα νοικιάζεις από άλλα κράτη στην ώρα ανάγκης όπως τα Canadair) ας μας εξηγήσουν οι φίλοι μας τι προτίθενται να κάνουν με τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις διεθνείς συμβάσεις (το ΝΑΤΟ είναι μια από αυτές) και πως εμείς θα έχουμε έναν οποιοδήποτε μοχλό πίεσης για να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας σε διπλωματικό επίπεδο εάν δεν έχουμε ισχυρή στρατιωτική παρουσία (στο μέτρο που μπορούμε) και εάν δεν προσφέρουμε οικονομικά ανταλλάγματα σε προώθηση των θέσεων μας; Γιατί νομίζουν ότι κάποιος θα μας υποστηρίξει, επειδή έχουμε την Ακρόπολή και μεσογειακή διατροφή;
6. Το 1^ο βραβείο όμως μοιράζεται μεταξύ της ‘ζητιανιάς’ που προτείνει ο ένας και της νέας «πράσινη» συνείδηση μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης της κρατικής λειτουργίας (ΧαΧα, εδώ γελάμε) του άλλου. Και φυσικά τα λεφτά δεν περισσεύουν από το ελληνικό δημόσιο, όμως η εικόνα της χώρας δε θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο όταν όχι απλά δεν είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε τα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού (που τυχαίνει να είναι υπό την εποπτεία μας) αλλά τρέχουμε από εδώ κι από εκεί ομολογώντας την ανικανότητα μας να αποκαταστήσουμε έστω κι έναν λόφο. Εκτός βέβαια εάν πιστεύουμε ότι η διεθνής κοινότητα οφείλει να μας καταβάλει κάποιο αντίτιμο (υπό μορφή βοηθείας) για το γεγονός ότι της επιτρέπουμε να χρησιμοποιεί τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Αν συμβαίνει αυτό, τότε δε μπορώ να καταλάβω γιατί οι ίδιοι άνθρωποι οδύρονται μπροστά στην είσοδο ιδιωτικών επιχειρήσεων στην αξιοποίηση αρχαιολογικών χώρων; Business το ένα, business και το άλλο.

Ειλικρινά όσο περισσότερο ασχολούμαι και παρακολουθώ στενότερα τις απόψεις τους, τόσο καλύτερα καταλαβαίνω γιατί βρισκόμαστε στην άσχημη κατάσταση που βρισκόμαστε. Όσο περισσότερα διαβάζω τόσο περισσότερο πιστεύω ότι η παρουσία της φιλελεύθερης ιδεολογίας στα κέντρα αποφάσεων είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε.

ΥΓ. Για τις απόψεις της ΝΔ δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ. Φτάνουν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους.

Η απροστάτευτη λογική όμορφα καίγεται…

Εν μέσω της κατάστασης για ακόμη μια φορά καταφέραμε να κάνουμε ένα δύσκολο θέμα, σαπουνόπερα. Με τις αμετροεπείς εκφράσεις και τον άκρατο λαϊκισμό που επικράτησε για ακόμη μια φορά καταφέραμε, όχι μόνο να επιδεινώσουμε μια δύσκολη κατάσταση ή να διαλύσουμε εντελώς μια έτσι κι αλλιώς υπό κατάρρευση κρατική μηχανή, αλλά να χάσουμε την ευκαιρία να μορφωθούμε και να μάθουμε έστω κι αν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουμε ήταν ζωές (ανθρώπων και ζωών), πολύτιμα δάση (για οικονομικούς, οικολογικούς και αισθητικούς λόγους) και πάρα πολύ δημόσιο χρήμα(κανένα μάθημα δεν είναι δωρεάν έτσι κι αλλιώς). Ακόμη μια φορά επιδοθήκαμε σε ένα φτηνό παιχνίδι εντυπωσιασμού και δεν ακουμπήσαμε καν το πραγματικό πρόβλημα. Το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι οι αιτίες ύπαρξης των πυρκαγιών και η λύση που θα ήθελα θα ήταν αυτή που οδηγεί στην πλήρη ή τέλος πάντων στη μέγιστη δυνατή εξάλειψη αυτών των αιτιών.

Ας προσπαθήσω μια καταγραφή ομαδοποιημένων αιτιών για τις πυρκαγιές.

1) Εμπρησμός από πρόθεση – Σε αυτή τη κατηγορία θα πρέπει να εντάξουμε όλες τις φωτιές που έχουν ξεκινήσει λόγω της επιθυμίας κάποιων να μεταβάλλουν το καθεστώς μιας έκτασης καλυμμένης από δέντρα ή θάμνους. Ουσιαστικά μιλάμε για τις φωτιές με σκοπό την οικοπεδοποίηση ή την αναζωογόνηση περιοχών για βοσκή.

2) Εμπρησμός από αμέλεια – Σε αυτή τη κατηγορία θα εντάξουμε τις φωτιές από τις παράνομες χωματερές, από υπαίθριες εργασίες ή καθαρή αδιαφορία (κι όμως αρκετοί συμπολίτες μας συνεχίσουν να πετάνε τα τσιγάρα τους από τα παράθυρα των αυτοκινήτων ή να ανάβουν ‘ανοιχτές’ φωτιές σε ξέφωτα).

3) Τυχαία καιρικά φαινόμενα – Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν αυτανάφλεξη ή καιρικά φαινόμενα όπως ο κεραυνός.

4) ‘Ξένες δυνάμεις’ ή άλλοι πολιτικοί σκοποί. Αυτή την ειδική ομάδα θα τη συμπεριλάβουμε επειδή ακούστηκε πολύ αυτές τις μέρες αλλά και παλιότερα όταν μέσα στον ορυμαγδό της ελληνικής(ανατολίτικης) παραφροσύνης ο παίχτης δίνει τα ρέστα του.

Φυσικά οι παραπάνω αιτίες για να δημιουργήσουν το τελικά οξύ πρόβλημα που παρατηρούμε για ακόμη μια φορά τις τελευταίες μέρες χρειάζονται τις κατάλληλες συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές είναι μια παρατεταμένη περίοδος ανομβρίας / ξηρασίας, μεγάλα χρονικά διαστήματα υψηλών θερμοκρασιών, ανέμους, έλλειψη ρεαλιστικού σχεδιασμού και αμέλεια στην προπαρασκευή πριν την πυρκαγιά.

Αφού καταγράψαμε τις κυριότερες αιτίες για τις πυρκαγιές κι εφόσον συμφωνούμε ότι ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι να μην ξαναζήσουμε σκηνές από τις παλιότερες φωτιές της Πεντέλης, της Σάμου, της Χαλκιδικής αλλά ούτε και από αυτές του φετινού καλοκαιριού, πρέπει να βρούμε μια λύση που να ‘απαντάει’ στις παραπάνω αιτίες. Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο, η λύση είναι μπροστά μας και είναι εύκολη στο στρατηγικό επίπεδο αλλά και σαφέστατα πιο υλοποιήσιμη σε επιχειρησιακό επίπεδο από άλλες που προσπαθούμε να εφαρμόσουμε. Τιτλοποιείται σε δύο λέξεις: ‘Ιδιωτική πρωτοβουλία’.

Η παρακάτω ανάλυση της πρότασης λύσης την οποία προσυπογράφω δεν είναι ούτε αποκλειστικά δική μου αλλά ούτε και καινούρια. Την υποστηρίζει η Φιλελεύθερη Συμμαχία και αποτελεί πρόταση δοκιμασμένη ανά τον κόσμο με παρόμοια φρασεολογία. Η άμεση κατανομή της δημόσιας γης (εξαιρουμένων των περιοχών που δεσμεύουν το ελληνικό κράτος οι διεθνείς συμβάσεις, αποτελούν θέσεις στρατηγικής σημασίας για την άμυνα της χώρας και των αρχαιολογικών χώρων*) σε ίσης αξίας κομμάτια και η διανομή τους με κλήρο στους Έλληνες πολίτες. Με μόνο αυτή την κίνηση είναι δυνατόν να επιτευχθεί, αυτό που σήμερα φαντάζει αδύνατον – ο δραστικός περιορισμός των πυρκαγιών και η ελαχιστοποίηση της καταστροφής που αυτές προκαλούν – αλλά και να επιφέρει θετικές συνεργίες που θα ωφελήσουν την εθνική οικονομία, τους πληθυσμούς που ζουν πέριξ αυτών των περιοχών και την κατάσταση της χλωρίδας και πανίδας της χώρας.

Ας γίνω όμως λίγο πιο αναλυτικός για το πώς αυτή η πρόταση απαντά στις αιτίες που προανέφερα. Πρώτον η πιθανότητα εμπρησμού από πρόθεση για οικοπεδοποίηση εκμηδενίζεται, αφού πλέον κανείς μα κανείς δε θα μπορεί να παρουσιαστεί και να ισχυριστεί ότι κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας του πρόσφατα καμένου εδάφους, επειδή πολύ απλά τίτλοι ιδιοκτησίας θα υπάρχουν και θα έχουν το ονοματεπώνυμο του ιδιοκτήτη γραμμένο πάνω τους. Ας αναλύσουμε την σημερινή κατάσταση λίγο περισσότερο. Σήμερα, 170 κάτι χρόνια μετά την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να φτιάξουμε κτηματολόγιο / δασολόγιο, αυτό εκτός από τα προβλήματα που δημιουργεί στην οικονομική ζωή της χώρας σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα πάνω στην ακίνητη περιουσία, σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι ανήκει σε ποιον και κυρίως δεν είναι οροθετημένες οι δημόσιες εκτάσεις. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι όποιος καταφέρει με το έναν ή τον άλλο τρόπο να παρουσιάσει τίτλους ιδιοκτησίας ή να πείσει το δικαστήριο ότι κάποια κομμάτια γης του ανήκουν, τότε αποτελούν προσωπική του ιδιοκτησία. Αυτό σε συνδυασμό με την δυνατότητα χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων κομματιών γης ως αγροτεμάχια μετά την εξαφάνιση των δέντρων, δίνει το κίνητρο του εμπρησμού για οικονομικό όφελος. Με δεδομένη όμως την καταγραφή της ιδιοκτησίας αλλά και τον ορισμό της χρήσης γης κάθε σπιθαμής εδάφους αυτό το κίνητρο εξαλείφεται. Όσον αφορά τους εμπρησμούς για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια επίσης το συγκεκριμένο επιχείρημα έχει ισχύει αφού πλέον το δάσος δεν θα είναι απροστάτευτο, βορά στον οποιοδήποτε αλλά θα προστατεύεται από τους βνόμιμους ιδιοκτήτες του (όλοι φαντάζομαι είδαμε τι σημαίνει προσωπική ιδιοκτησία τις τελευταίες μέρες. Άνθρωποι προτίμησαν να χάσουν ή να ριψοκινδυνεύσουν τη ζωή τους για να εξαντλήσουν κάθε ελπίδα να σώσουν αυτά που είναι δικά τους).

Ας προχωρήσουμε στο πως αυτή η πρόταση απαντά στην δεύτερη αιτία, στον εμπρησμό από αμέλεια. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχουμε δει το σθένος με το οποίο οι συμπολίτες μας μάχονται για να κρατήσουν τη διεθνώς δοκιμασμένη λύση των ΧΥΤΑ μακριά, όχι μόνο από το σπίτι τους αλλά και από την ευρύτερη περιοχή τους. Πως λοιπόν κάποιος θα πιστέψει ότι οι ίδιοι αυτοί ιδιοκτήτες πλέον του δάσους θα επιτρέψουν σε κάποιον δήμαρχο ή οδηγό σκουπιδιάρικου να ξεφορτώσει σκουπίδια στο κτήμα τους; Πως μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι αυτοί ιδιοκτήτες πλέον θα επιτρέψουν την όποια επικίνδυνη(κίνδυνος φωτιάς από υπαίθριες εργασίες) για την ιδιοκτησία τους εργασία χωρίς να απαιτήσουν και να επιτύχουν την λήψη προληπτικών μέτρων; Μάλλον κάποιος θα υποθέσει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που καθαρίζουν τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα μπαλκόνια και τους κήπους τους θα πράξουν το ίδιο και για το κομμάτι δάσους που τους ανήκει.

Πριν προχωρήσουμε στις υπόλοιπες δύο αιτίες, που δεν μπορούμε έτσι κι αλλιώς να εξαλείψουμε αλλά είναι δυνατόν να περιορίσουμε, ας αναφερθούμε στις θετικές επιπτώσεις που αναφέραμε λίγο πριν την αρχή της ανάλυσης μας. Υποστηρίζω ότι η διάθεση της δημόσιας γης σε ιδιοκτήτες θα έχει όφελος οικονομικό, οικολογικό αλλά και κοινωνικό, τόσο για την χώρα ως σύνολο αλλά και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Αυτό θα επιτευχθεί κατά τη γνώμη μου λόγω της επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα ύπαρξη από την ενεργοποίηση αυτού του τεραστίου κεφαλαίου που αυτή τη στιγμή παραμένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο κατακερματισμός της γης δε θα διαρκέσει για πάντα. Σύντομα θα υπάρξουν επενδυτές ή ομάδες επενδυτών που θα ενδιαφερθούν να ενοικιάσουν ή να αγοράσουν την γη από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους(με καθεστώς άπλετης διαφάνειας πλέον) ώστε να την εκμεταλλευτούν οικονομικά. Φυσικά σύμφωνα και με την συνταγματική επιταγή ο χαρακτήρας αυτών των εκτάσεων δεν πρόκειται να μεταβληθεί από δασικός αλλά η δημιουργία δασικών διαδρομών, η εγκατάσταση υπηρεσιών για να εξυπηρετήσουν τους χρήστες του δάσους, η δυνατότητα ψυχαγωγίας και αθλητικών δραστηριοτήτων σε οργανωμένο περιβάλλον, η αρμονικά ενταγμένη τουριστική δραστηριότητα, η ελεγχόμενη υλοτομία και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που εγώ δεν μπορώ να φανταστώ θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες επενδυτικές συνθήκες ώστε να επενδυθούν τα απαραίτητα κεφάλαια τα οποία θα εγγυηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, μεγέθυνση του οικονομικού κύκλου, μεγαλύτερη εθελοντική ευαισθητοποίηση (κι όχι καταναγκαστική σε μια αίθουσα σχολείου με κάποιον βαριεστημένο δημόσιο υπάλληλο) γύρω από τα θέματα του περιβάλλοντος για το ευρύ κοινό και φυσικά περισσότερες επενδύσεις για την πρόληψη αλλά και τον περιορισμό της όποιας καταστροφής επιφέρει η φύση στον πλουτοπαραγωγικό αυτό τομέα.

Με αυτό λοιπόν τον τρόπο απαντάμε και στις 2 αιτίες που είχαμε αφήσει τελευταίες. Στις πυρκαγιές που οφείλονται σε φυσικά αίτια και σε αυτές που οφείλονται σε πολιτικά αίτια. Οι μεν θα αντιμετωπίζονται καλύτερα αφού οι προληπτικοί καθαρισμοί, τα συστήματα προειδοποίησης και πυρόσβεσης και η διαρκείς επαγρύπνηση θα εγγυάται τα ελάχιστα δυνατά εφόδια για την φωτιά ενώ θα προσφέρει χρόνο και τρόπο στις δυνάμεις που θα αναλάβουν την κατάσβεση της. Οι δε ‘πολιτικές’ πυρκαγιές (εφόσον πιστέψουμε ότι τέτοιες υπάρχουν – προσωπικά αμφιβάλλω) λόγω της οικονομικής αλλά και γενικότερης κατάστασης θα έχουν μικρότερο ζωτικό χώρο να εξαπλωθούν και λιγότερους εθελοντές να τις ξεκινήσουν.

Τέλος θετικές συνεργίες όπως εξοικονόμηση πόρων( οι οποίοι μπορούν να προορισθούν προς την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους ή την μείωση της φορολογίας), την προσέλκυση περισσότερου τουρισμού και επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, τον αναγκαστικό εξορθολογισμό των υποδομών( π.χ. ελεγχόμενης απομάκρυνση των σκουπιδιών – και η αναγκαστική τους μείωση κυρίως λόγω του κόστους) δεν είναι απαραίτητο να εξηγηθούν πλήρως εδώ. Λογικοί άνθρωποι είμαστε όλοι και μυαλό έχουμε. Καλό είναι να το χρησιμοποιούμε, ειδικά όταν βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο.

* Οι αρχαιολογική χώροι πρέπει να εξαιρεθούν αφού είναι αδύνατον να εκτιμηθεί η αξία τους με κάποια σχετική ασφάλεια.