Ο Αιγύπτιος και οι αποφάσεις μας

Σήμερα το πρωί, μέσα από τα κορναρίσματα και τα καυσαέρια που βγάζουν τα ‘καλοδιατηρημένα’ οχήματα (λεωφορεία, φορτηγά και ΙΧ) τα οποία έχουν περάσει κι από ΚΤΕΟ(άλλο ένα αριστουργηματικό παράδειγμα για την ικανότητα του δημοσίου τομέα να θεσπίζει κανόνες και με αποτελεσματικότητα να τους εφαρμόζει) είδα τις διαφημίσεις που προαναγγέλλουν την μετονομασία της ΤΙΜ σε WIND. Η μετονομασία αυτή είναι απόρροια της εξαγοράς της συγκεκριμένης εταιρείας από τις επιχειρήσεις ενός Αιγυπτίου επιχειρηματία. Ενός επιχειρηματία που ενδιαφέρεται, με τεράστια επιτυχία όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, πρωτίστως για το κέρδος και την γιγάντωση των επενδύσεων του. Ένα συμφέρον που αυτόματα μεταφράζεται σε ενδιαφέρον για παραγωγή νέων ελκυστικότερων προϊόντων, την καλύτερη δυνατή τιμολογιακή πολιτική και την αρτιότερη κάλυψη των αναγκών του πελάτη μετά την πώληση του προϊόντος. Συστατικά απαραίτητα για κάθε επιτυχημένη επιχείρηση στις μέρες μας, στις μέρες της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμιου ανταγωνισμού). Αυτός λοιπόν ο αποδεδειγμένα επιτυχημένος επιχειρηματίας έχει αγοράσει κι ένα ποσοστό από μια θυγατρική της ‘δικής μας’ ΔΕΗ. Την θυγατρική της που ασχολείται με την παροχή υπηρεσιών Internet και την λειτουργεί ως εναλλακτικός φορέας τηλεφωνίας (Το πώς και το γιατί μια επιχείρηση με δεκάδες χιλιάδες μέτρα ιδιόκτητου δικτύου και ήδη εγκατεστημένους ‘διαδρόμους’ και αρκετές δεκάδες ημιενεργούς υπαλλήλους δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει το μεγαλύτερο σύστημα οπτικών ινών στην χώρα, μη με ρωτάτε.), την Tellas. Έχοντας λοιπόν το μειοψηφικό πακέτο σε αυτή την εταιρεία και με όραμα(κατά δήλωση των στελεχών της εταιρείας του) να κινηθούν επιθετικά και να προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στις τηλεπικοινωνίες, έχει κάνει προσφορά στη διοίκηση της ΔΕΗ για πλήρη εξαγορά της θυγατρικής της. Ποια εξέλιξη προβλέπεται για αυτήν την πρόταση; Μα φυσικά αρνητική. Η ΔΕΗ εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες, γεγονός που αποδεικνύεται από τις πάρα πολλές ακυρώσεις και διαμαρτυρίες που προκαλεί το τελευταίο προϊόν τους (Tellas Zisto), μάλλον δε θα προχωρήσει στην πώληση. Άρα η ελπίδα μας για σκληρότερο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων για ακόμη φθηνότερες, περισσότερες και καλύτερης ποιότητας υπηρεσίες, αναβάλλεται (ή οι προσδοκίες μας μειώνονται) προς στιγμήν.

Για τέλος όμως έχουμε όμως το καλύτερο. Έχουμε την απάντηση γιατί αυτός ο επιτυχημένος επιχειρηματίας επένδυσε στην 3η σε μέγεθος εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα και δεν προσπάθησε να αγοράσει τον ΟΤΕ, μια εταιρεία με μεγαλύτερο δίκτυο, περισσότερη τεχνογνωσία(;!) και πρόσβαση στα Βαλκάνια(μια αγορά πολύ μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδος που έχει τη δυνατότητα να στηρίξει επενδύσεις τέτοιου μεγέθους). Όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν επέλεξε τον ΟΤΕ γιατί ‘οι κυβερνήσεις είναι πολύ αργές’. Ορίστε, έπρεπε να έρθει ακόμη ένας ξένος επιχειρηματίας να μας ξαναπεί αυτό που οι περισσότεροι που μένουμε σε αυτό το γεωγραφικό χώρο βιώνουμε. Η δημόσια – κρατική διαχείριση δεν είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να λειτουργείς επιχειρήσεις. Ειδικά σε ένα ταχύτατα μεταβαλλόμενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, μπορεί να σου εγγυηθεί την μέτρια(στην καλύτερη των περιπτώσεων) λειτουργία της επιχείρησης. Ο ίδιος άνθρωπος μας δίνει μια εξήγηση γιατί μια άλλη δημόσια εταιρεία θα αρνηθεί την προσφορά του. Μας λέει “Κάθε φορά που η κυβέρνηση προσπαθεί να ιδιωτικοποιήσει κάποια εταιρεία υπάρχει πάντα αντίδραση από όλα τα μέτωπα”. Όμως στην Ελλάδα αυτά την γενικόλογη διατύπωση ξέρουμε πλέον να την αποκρυπτογραφούμε. Οι αντιδράσεις θα έρθουν από αυτούς που έχουν βολευτεί με τον αδιαφανή τρόπο που μπορούν να γίνονται ‘εθνικοί προμηθευτές’, θα συνεχισθούν από αυτούς που θεωρούν τις επιχειρήσεις ως μέσο εξυπηρέτησης της εκλογικής τους πελατείας και θα ολοκληρωθούν από τους εργαζόμενους σε αυτές τις επιχειρήσεις. Εργαζόμενους που έχουν μάθει να θεωρούν εκμετάλλευση την απαίτηση των καταναλωτών για ποιοτική και γρήγορη ικανοποίηση των αιτημάτων τους, εργαζόμενους που για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα εξωφρενικά τους προνόμια αναγκάζουν άλλους να στερούνται τα βασικά. Ας πάρω όμως την τελευταία φράση κι ας ξανακάνω κάτι που μερικοί μου λένε ότι κάνω συνέχεια. Ας πηδήξω σε ένα ‘άλλο’ θέμα. Γιατί μια καταχρεωμένη και διαρκώς ελλειμματική εταιρεία όπως η Ολυμπιακή συνεχίζει να (Πάνθεον) λειτουργεί ακόμη επιβαρύνοντας τον ελλειμματικό κρατικό προϋπολογισμό; Είναι αλήθεια ότι μια εταιρεία η οποία συστάθηκε για να απορροφήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Ολυμπιακής (χωρίς τα χρέη της ;;;!) κάτι που φυσικά δεν έγινε αποδεκτό από την ευρωπαϊκή επιτροπή(άρα δεν εκτέλεσε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε) συνεχίζει να νοικιάζει γραφεία και να έχει υπαλλήλους (όπως μας πληροφορεί ο κος Ανδριανόπουλος – εγώ δεν το πιστεύω, μάλλον πράκτορας των Ρώσων θα είναι!);

Σε 3-4 μήνες θα έχουμε εκλογές. Ακόμη μια ευκαιρία να διαλέξουμε τι επιθυμούμε για το μέλλον μας. Μια ελεύθερη κοινωνία με ανταγωνιστική οικονομία στο οποίο ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του ή ένα κρατικοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης που καθημερινά βάζει εμπόδια στις δημιουργικές προσπάθειες των πολιτών του;